“ตอนที่เราเจอกันครั้งแรกที่ผับไง แก้มจำได้ไหม” ทวนความจำให้ภรรยาด้วยความใจเย็น และยิ้มกริ่มเมื่อนึกถึงเหตุการณ์อันแสนตราตรึงในหัวใจวันนั้น
“อ๋อ ตอนนั้น ที่เราเดินชนกัน แล้วพี่มาร์คก็มือไวมาวัดขนาดหน้าอกแก้ม” พอสามีแถลงไขคนความจำดีก็ถึงกับร้องอ๋อ ไม่วายกระแนะกระแหนถึงกิริยาที่เขาทำกับตนตั้งแต่แรกเจอด้วยความหมั่นไส้แกมประชดประชัน
“แหม…ทีนี้ล่ะจำได้เชียวนะ” พ่อตัวโตหอมแก้มนวลแดงฟอดใหญ่ มันเขี้ยวที่คนตัวเล็กแขวะตน
“พี่มาร์คเห็นแก้มตอนแรก แล้วรู้สึกยังไงคะ” ถามสามีด้วยความอยากรู้ ว่าเมื่อเขาเห็นเธอครั้งแรกเขารู้สึกอย่างไรกับผู้หญิงอย่างเธอกันแน่ เธอนึกว่าผู้ชายเลิศเลออย่างเขา ที่มีแต่สาวสวยเซ็กซี่มากหน้าหลายตาห้อมล้อมจะไม่เห็นเธออยู่ในรัศมีของสายตาเสียด้วยซ้ำ
“ก็คิดว่ายัยเฉิ่มสวมแว่นหนาเตอะ แต่งตัวแสนเชยไม่ต่างอะไรกับคุณป้า มาทำอะไรกันในผับในบาร์ แทนที่จะไปเข้าวัดเข้าวาฟังเทศน์ฟังธรรมอะไรท
