“ถ้าผมไปอยู่ที่นั่นแล้ว ผมจะรับผิดชอบคุณได้ยังไง” ภาวัตเอ่ยถามด้วยความสงสัย เพราะเขาอยากจัดการทุกปัญหาให้เรียบร้อยก่อนเดินทาง
“ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ถึงตอนนั้นฉันอาจจะอยากได้เงินของคุณก็ได้” หญิงสาวเหยียดยิ้มออกมา เธอไม่ได้อยากได้เงินของเขาสักบาท แต่นี่คงเป็นกลลวงเดียวที่ชายหนุ่มน่าจะเชื่อเธอและยอมเดินจากไปแต่โดยดี
“ได้ ถ้านั่นเป็นความต้องการของคุณ กดเบอร์คุณให้ผม” ภาวัตย่นโทรศัพท์มือถือให้กับหญิงสาว หากเธอไม่อยากได้เงินของเขาตอนนี้ก็ไม่เป็นไร อย่างน้อยเธอก็ลดทิฐิลงมาได้บ้างก็พอ
“แล้วผมจะติดต่อคุณเรื่อย ผมกดยิงเข้าไปที่มือถือคุณแล้วมีอะไรก็ติดต่อมาได้ ต้องการเท่าไหร่ผมไม่ติด” ภาวัตพูดออกไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย เขาเองก็ไม่อยากแก้ปัญหาด้วยเงินเช่นกัน เพราะลึกๆแล้วเขาเองก็รู้สึกดีกับหญิงสาวตรงหน้า ด้วยท่าทีเย่อหยิ่งและรักศักดิ์ศรีของเธอมันทำให้เขารู้สึกว่าเธอต่างจากผู้หญิงคนอื่น
“ได้ค่ะ
