ไวกว่าความคิด พริมพิกาตบหน้าปกรณ์ราวกับต้องการจะเรียกสติชายหนุ่ม และนั่นก็ทำให้เขาหยุดนิ่งเหมือนสติกลับมาอีกครั้ง
“พริม คือผม…”
“พริมไม่เคยคิดเลยนะคะว่าคำดห่ามๆแบบนี้จะหลุดออกมาจากปากคุณ ไม่สิต้องบอกว่าพริมไม่อยากจะเชื่อเยว่าคุณจะคิดกับพริมแบบนี้” หญิงสาวพูดเสียงสั่นเครือ ทั้งผิดหวัง ทั้งเสียใจในคราเดียวกัน
“พริมผมขอโทษ ผมโมโหมากไปหน่อย” ปกรณ์สะบัดหัวตัวเองอย่างรุนแรง ความโมโห ความหึงหวง ทำให้เขาทำอะไรไร้สติออกไป
“คุณไม่ต้องขอโทษพริมหรอกค่ะ เพราะพริมทำให้คุณผิดหวัง พริมเคยเป็นเมียของคุณภีมและนั่นคือความจริงที่คุณไม่มีทางรับได้” หญิงสาวพูดออกไปด้วยเสียงที่เยือกเย็นจนปกรณ์อดใจหายไม่ได้
“ใช่ ผมยอมรับว่าผมช็อกกับสิ่งที่ได้รับรู้ แต่ผมคิดว่าสักวันผมจะรับได้ คุณก็รู้ว่าผมรักคุณมากแค่ไหน” ปกรณ์พร่ำบอกรักออกไป แม้จะรู้ว่าเวลานี้พริมพิกาอาจจะไม่อยากได้ยินมันอีก
“ไม่ค่ะ มันก็ถูกของคุณเราจะนับญ
