We use cookies
When you visit our website, if you give your consent, we will use cookies to allow us to collect data for aggregated statistics to improve our service and remember your choice for future visits. Cookie Policy & Privacy Policy
Dear Reader, we use the permissions associated with cookies to keep our website running smoothly and to provide you with personalized content that better meets your needs and ensure the best reading experience. At any time, you can change your permissions for the cookie settings below.
If you would like to learn more about our Cookie, you can click on Privacy Policy.
Your cookies settings
Strictly cookie settingsAlways Active
12
และแน่นอนว่า หนึ่งในนักเรียนที่มักจะทำอาหารหรือขนมไม่ได้เลยก็คือ ปกรณ์ ตอนแรก เธอเองก็สงสัยว่าชายหนุ่มมีฐานะดีขนาดนี้จะลงเรียนงานครัวเรือนแบบนี้เพื่ออะไร แต่เมื่อวันเวลาผ่านไปก็มั่นใจว่า เขาไม่ได้มาเพื่ออยากจะเรียนทำอาหาร แต่มาเพื่ออยากจีบเธอ “ได้ไหมครับครูพริม” ปกรณ์ปาดเหงื่อเมื่อมาถึงขั้นตอนการจับจีบขนม ทว่ายิ่งเขาพยายามทำเท่าไหร่มันยิ่งห่างไกลกับคำว่าจับจีบสวย “เดี๋ยวพริมช่วยค่ะ” พริมพิกาเข้าไปช่วยเหลือปกรณ์เหมือนทุกครั้งที่เคยทำ แต่ครั้งนี้ต่างจากครั้งก่อนๆ เมื่อเธอรู้สึกได้ว่ามีสายตาคู่หนึ่งกำลังจับจ้องอยู่ “ไหวไหมครับคุณปกรณ์ ถ้าไม่ไหว ผมว่าคุณกลับไปบริหารงานสื่อน่าจะดีกว่านะครับ คนเราไม่ได้เกิดมาเพื่อจะทำอะไรได้ทุกอย่าง คุณอาจไม่เหมาะกับสิ่งนี้” ภาวัตได้ทีพูดเย้ยหยันปกรณ์ ในขณะที่ตนเองสามารถจับจีบขนมได้ใกล้เคียงแบบที่พพริมพิกาสอนที่สุด “ไม่ต้องห่วงครับคุณภาวัต ของแบบนี้ มันพัฒ
- Writer
- chap_listContents
- likeADD
