สองเดือนต่อมา
ตาหวาน.......
ฉันกำลังยืนทำอาหารให้เด็กๆแต่จู่ๆก็รู้สึกผะอืดผะอมจนต้องวิ่งไปเข้าห้องน้ำ
"อุ๊บ อ๊วกกกก อ๊วกกกกก" ฉันอาเจียนจนแทบจะหมดแรง
"หวานเป็นไงบ้าง" พี่คีย์เดินเข้ามาลูบหลังฉันขณะที่ฉันกำลังยืนบ้วนปากอยู่ตรงอ่างล้างหน้า
"หวานเวียนหัว พี่คีย์หวานฝากทำอาหารให้เด็กๆด้วยนะหวานขอไปพักแป๊บนึงนะคะ"
ฉันหันไปบอกพี่คีย์ด้วยน้ำเสียงอ่อนแรง มันไม่ไหวจริงๆค่ะ
"ได้ๆเดี๋ยวพี่พาไปนั่งนะ" พี่คีย์พยุงฉันออกมาจากห้องน้ำ น้องคินน้องครีมก็เดินลงมา
"คุณแม่เป็นอะไรคะ"
"แม่ไม่ค่อยสบายค่ะลูก"
"เด็กๆหิวกันรึยังครับรอแป๊บนึงนะลูกพ่อไปทำอาหารเช้าให้ทาน"
"ค่ะพ่อ"
"คินไปช่วยนะครับพ่อ"
"ดีมากเจ้าลูกชาย"
"งั้นน้องครีมไปจัดโต๊ะรอนะคะ"
ฉันนั่งมองสามีและลูกๆทั้งสองที่กำลังเดินไปในครัว เพื่อทำอาหารเช้า ฉันรู้สึกว่าตัวเองโชคดีจริงๆที่มีสามีแล้วก็ลูกๆที่น่ารักแบบนี้ ฉันคงไม่ต้องการอะไรอีกแล้วล่
