ตาหวาน...
"แม่ ๆๆๆ ฮืออออ"
"แม่ๆๆๆๆๆ จ๋า ฮึก ฮึก ฮึก"
"น้องคิน น้องครีม!!"
ฉันรีบวิ่งไปหาเด็กๆทันทีด้วยความคิดถึง เด็กๆก็ลุกจากตักผู้เป็นยายเดินมาหาฉัน ตอนนี้เดินได้คล่องกันแล้วค่ะแล้วพูดก็ชัดขึ้น ฉันทั้งกอดทั้งหอมพวกแกทั้งน้ำตา ฉันคิดถึงเด็กๆที่สุด
"แม่ขอโทษนะคะน้องครีมที่ทิ้งหนูมา แม่ขอโทษนะครับน้องคิน"
"แม่ ไม่ ฉะ บาย เหยอ"
"แม่ ไม่ ฉะ บาย เหยอ"
เด็กๆมองหน้าและถามฉันอย่างน่าเอ็นดู
"แม่ แม่ เจ็บ มั้ย" น้องคืนยื่นมือมาลูบแก้มฉันข้างนึง
"หวาน หวาน เจ็บ เจ็บเหยอ" น้องครีมก็ลูบอีกข้างนึง แล้วก็หอมแก้มฉันพร้อมกันทั้งสองคน
"ไม่เจ็บแล้วค่ะ แม่ไม่เจ็บแล้ว" ฉันตอบลูกๆด้วยน้ำเสียงที่สั่นเครือ ยิ่งได้ยินเด็กๆพูดฉันก็ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเดิม
"ขอบคุณนะคะที่พาเด็กๆมา" ฉันหันไปพูดกับป้าคริสและลุงดนัย
"ตาคีย์โทรบอกแม่เมื่อคืนว่าให้พาเด็กๆมาหาหวาน เพราะตอนนี้หวานคงอยากได้กำลังใจจากเด็กๆทั้งส
