น้ำตาแห่งความชอกช้ำไหลทะลักออกมาอาบแก้ม สิ่งมีค่าที่มอบให้เขาไป มันไม่มีทางทำให้ผู้ชายใจร้ายอย่างไทเลอร์มองกลับมายังหล่อนหรอก ทุกอย่างมันจบลงแล้ว จบลงพร้อมๆ กับหัวใจที่แตกสลายของหล่อน
“หน้า... หน้าที่... ของฉันเสร็จแล้ว...”
เสียงสะอื้นตะกุกตะกักแผ่วเบาจนฟังแทบไม่ได้ยินดังขึ้นทันทีเมื่อคนตัวโตก้มลงมาจ้องหน้า เขามองหล่อนนิ่งด้วยสายตามืดดำอ่านไม่ออก ซึ่งมันก็เหมือนเช่นทุกครั้งนั่นแหละที่หล่อนไม่เคยอ่านความรู้สึกของผู้ชายคนนี้ออกเลย
“ใครว่าล่ะ... มันแค่พึ่งเริ่มต้นต่างหากล่ะ”
ปากร้อนผ่าวของเขาก้มลงแตะเบาๆ ที่หน้าผากมนชื้นเหงื่อของหล่อน ก่อนที่ริมฝีปากหยักสวยจะคลี่รอยยิ้มพึงพอใจออกมาให้ได้เห็น เขายิ้มทำไม ยิ้มแบบนี้ทำไมกัน หรือว่าสาแก่ใจที่ได้ทำลายศักดิ์ศรีของหล่อนจนย่อยยับแบบนี้
“เราตกลงกันแค่... ครั้งเดียว”
“ฉันไม่ได้พูดแบบนั้นสักหน่อย”
“คนหลอกลวง...”
ไทเลอร์ระบายยิ้มหรี่ตาแคบกวาดมอง
