ไทเลอร์มองท่าทางห่างเหินของจันทร์เจ้าขาด้วยความไม่เข้าใจ เขาเห็นหล่อนแสดงท่าทางหมางเมินใส่เขาแบบนี้ตั้งแต่มื้อค่ำแล้ว แต่ก็ไม่คิดว่าหล่อนจะทำมันยาวนานมาจนถึงในห้องนอนด้วยแบบนี้ นี่หล่อนเป็นอะไรไปนะ
นี่เป็นครั้งแรกที่ไทเลอร์สนใจความรู้สึกของคนอื่น...
“ปวดท้องประจำเดือนหรือเจ้าขา”
เขาจะดึงร่างของหญิงสาวเข้ามากอด แต่เจ้าตัวสะบัดแรงๆ จนหลุด และตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ไม่ใช่หรอกค่ะ”
“อ้าว... ไม่ใช่แล้วทำไมทำหน้าบูดแบบนี้ล่ะ ยิ้มให้ฉันหน่อยสิ ฉันจะได้หายคิดถึง”
จันทร์เจ้าขาฟังแล้วก็อยากจะหัวเราะออกมาให้เป็นคราบน้ำตายิ่งนัก เขาจะต้องมาคิดถึงหล่อนทำไมกัน ในเมื่อหล่อนไม่ได้มีค่าในสายตาของเขาเลยสักนิด
“ฉันเพลียค่ะ เหนื่อยมาก ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะคะ”
“จริงสิ วันนี้เธอเริ่มงานในครัววันแรกนี่ ฉันลืมถามเธอเลยว่าเป็นยังไงบ้าง งานหนักไปหรือเปล่า”
เขาพยายามที่จะชวนหล่อนคุย เพื่อทำให้เจ้าหล่อนอ
