"HABANG lumalaki si Irvan, palaki nang palaki ang pangangailangan niya, anak. Hindi sapat itong tindahan natin para buhayin siya nang maayos. Isa pa, mahina ang kita namin ng papa mo sa palayan."
Napabuntong-hininga na lang si Isabella nang marinig iyon sa kaniyang mama. Hindi niya alam ang kaniyang isasagot ng mga sandaling iyon. Para bang nablanko ang utak niya habang nakatanaw sa anak niyang masayang naglalaro sa lapag.
Kasalukuyan silang nasa salas ng bahay nila. Nakaupo si Isabella sa upuan na malapit sa anak niya habang ang mama niya ay nakaupo sa tabi ng pinto kung saan nakatayo ang simple nilang tindahan. Ito ang namamahala noon sapagkat ang tangi lang ginagawa ni Isabella ay ituon ang kaniyang atensyon sa anak niyang napakalikot at palagi na lang umiiyak.
"Anak, naririnig mo b
