“พ่อกับลูกก็ต้องเหมือนกันอยู่แล้ว นี่มันรูปพ่อตอนเด็ก เหมือนกันขนาดนี้เชื่อหรือยังว่าเราเป็นพ่อลูกกัน” ภูริพยายามสร้างแกทแพทเชื่อมโยงขึ้นมา เพื่อให้เด็กน้อยเข้าใจง่ายที่สุด เขาหวังมากๆ ว่าเด็กน้อยจะเชื่อเขา
“แล้วทำไมคุณแม่ไม่บอกเฌอแตมล่ะคะว่าเฌอแตมมีพ่อ” เด็กฉลาดยังคงถามต่อทันที
“เพราะว่าคุณแม่ของหนูยังโกรธพ่ออยู่สิคะ คุณแม่เลยไม่ยอมบอกหนูว่าพ่อเป็นพ่อของหนู” ภูริอธิบายกับบุตรสาวทันที
“แล้วคุณลุงทำอะไรคะคุณแม่ถึงโกรธ” ความแก่แดดผสมความฉลาดทำให้ผู้เป็นบิดาปวดหัวมาก
“ไม่มีอะไรมากหรอกลูก แค่เข้าใจผิดกันนิดหน่อย แต่ตอนนี้พ่อรู้แล้วว่าพ่อทำผิด พ่อก็เลยอยากขอโอกาสจากลูก ให้อภัยพ่อเถอะนะ พ่อจะไม่ทำให้หนูกับแม่เสียใจอีก” ภูริเอ่ยออกมาอย่างจริงจัง
“เดี๋ยวเฌอแตมไปถามแม่ก่อนค่ะ” เด็กน้อยเอ่ยออกมาทันที หลังจากที่ใช้หัวคิดกับเรื่องนี้พอสมควร
“ไม่ได้นะลูกจะไปถามแม่ไม่ได้ เรื่องนี้เป็นความลับระหว่า
