“คุณราม...สวัสดีครับ”
“เปรม...ผมไม่นึกว่าจะได้พบคุณที่นี่ แล้ววันนี้คุณลางานหรือ”
“นั่งก่อนครับ...จะรับกาแฟก่อนสักแก้วไหมครับ เดี๋ยวผมสั่งให้”
รามนั่งลง สักครู่เปรมจึงเรียกบริกรมารับออเดอร์ หลังจากสั่งเอสเปรสโซ่ตามความต้องการของท่านประธานแล้วเขาจึงหันกลับมาและยกมือไหว้ “ผมต้องขอโทษท่านประธานด้วยนะครับที่ไม่ได้ไปทำงานเกือบสัปดาห์”
©©©©©©©©
บทที่ 20
มิอาจซ่อนเงาแห่งความรัก
“มีอะไรอย่างนั้นหรือ แล้วคุณได้แจ้งฝ่ายบุคคลหรือยัง”
“ผมมีธุระต้องรีบกลับบ้านด่วนครับ น้องชายเกิดอุบัติเหตุ ต้องเข้ารักษาตัว พออาการดีขึ้นผมก็รีบกลับมาเลยครับ คิดว่าพรุ่งนี้จะเข้าไปบริษัท แจ้งลางาน ถ้าท่านประธานจะหักเงินเดือนผมก็ไม่เป็นไรนะครับ ผมยินดี”
“มันเป็นเหตุสุดวิสัยนี่นะ ผมคงไม่ใจร้ายใจดำกับพนักงานที่มีเรื่องจำเป็นขนาดนั้น”
“เอ...แล้วนี่ วันนี้ท่านประธานมาคนเดียวเหรอครับ อันอันไม่มาด้วยเหรอค
