หลังจากเปิดประตูเข้ามาถึงภายในห้อง ล่าคลื่นก็จูงมือน้อยๆ ของแก้มใสไปนั่งบนโซฟา เธอยังคงจับมือคนพี่ไว้แน่นไม่ยอมปล่อยจนล่าคลื่นต้องลงไปนั่งคุกเข่ายองๆ บนพื้น
“นั่งรอตรงนี้ก่อนนะ เดี๋ยวพี่ขอไปเปลี่ยนชุดก่อน”
แก้มใสพยักหน้าลงอย่างเชื่อฟังหยิบโทรศัพท์มือถือของตัวเองที่มีแบตเตอรี่เหลือเพียงยี่สิบเปอร์เซ็นต์ขึ้นมาเปิดแฟลชอีกดวง
นั่งรอไปสักพักเสียงเปิดฝักบัวในห้องน้ำก็เงียบลง ไม่นานเจ้าของห้องก็เดินมาหยุดเท้าอยู่ด้านหลังโซฟาตรงกับที่แก้มใสนั่ง เธอแหงนหน้ามองเขาซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ล่าคลื่นก้มหน้าลงมาพอดี สายตาสองคู่สบกันโดยไม่ได้ตั้งใจแต่กลับชวนให้ก้อนเนื้อในอกด้านซ้ายของแก้มใสสั่นไหวไม่หยุด
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
ร่างบางรู้สึกถึงความผิดปกติของร่างกายก็รีบหลบสายตากลับมานั่งหลังตรง วินาทีนั้นเองเธอก็รู้สึกว่าใบหน้าร้อนผ่าวขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ
“เป็นอะไร” ล่าคลื่นกล่าวถามหลังจากเห็นคนน้องใช้
