“วันนี้จิตรกรเจ้าของภาพมาด้วยนะครับ นั่งอยู่ตรงนั้น”
โรมาโน่แอบกระซิบบอก นายแพทย์ริชาร์ตหันไปมองเด็กสาวชาวเอเชียด้วยความทึ่ง ไม่คิดว่าจิตรกรผู้วาดภาพงดงามเหล่านี้ จะมีอายุน้อยขนาดนี้ เขาเดินไปหาปัทมาที่นั่งอยู่
“ปัทมา คุณริชาร์ตอยากรู้จักหนู” โรมาโน่รีบบอก
ปัทมารีบลุกจากเก้าอี้ ทว่า กลับรู้สึกวิงเวียนศีรษะฉับพลันจนเซล้มลงที่เดิม
“โอ๊ะ เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
นายแพทย์รีบเดินเข้ามาดูอาการ เขาเห็นใบหน้าของอีกฝ่ายซีดเซียว ท่าทางจะอาการแย่จึงหันไปบอกเจ้าของแกลลอรี่ว่า
“คลีนิคของผม อยู่ไม่ไกลจากที่นี่ ผมว่าพาเธอไปตรวจอาการก่อนดีไหมครับ”
“ครับคุณหมอ ปัทมาเธอไปตรวจอาการก่อนนะ ท่าทางไม่ดีเลย” โรมาโน่ช่วยประคองเด็กสาวให้ลุกขึ้น
“ฉันไม่เป็นอะไรมากค่ะ แค่เวียนหัว หน้ามืดเท่านั้น คงจะนอนไม่พอ ขอพักสักครู่น่าจะดีขึ้น”
ปัทมาไม่อยากไปตรวจเลยจึงปฏิเสธ แต่อีกฝ่ายไม่ยอม
“คุณควรตรวจดู หากเป็นอะไรมาก
