ฉันเกลียดอาการงอน เพราะถ้าเรางอนใครแสดงว่าหัวใจแขวนอยู่บนเส้นด้ายแห่งความรู้สึกแล้วล่ะ ..
การงอน คือ แคร์
การแคร์ คือ รัก
"กรี๊ดดดดดด ฉันเกลียดการงอนที่สุดเลย"
"ฉันก็งอน" เด็บเบอร์ร่าหน้าบูด
"พวกเรารักเจิ้งอ๋องเหรอ ม่ายยยย ไม่นะ ไม่ใช่หรอก"
"เฮ้อ เคยได้ยินไหมล่ะว่ารักแบบไม่ทันตั้งตัว"
เราสองคนวิ่งตื๋อด้วยความเร็ว 50 กม./ชม. มาที่ป่าอสูร เห็นพวกนกอสูรกับสิงโตอสูรยืนอออยู่ปากทางเข้าเพื่อต้อนรับพวกเรา พวกสิงโตอสูรกระโดดดึ๋ง ๆ ดีใจเมื่อเห็นฉันกับเด็บเบอร์ร่าปรากฎตัวขึ้นกลางป่า
'พาหนะของพวกท่านส่งสัญญาณตลอดเวลา อีกทั้งยังมีแสงสีแดงพุ่งลงมาจากฟากฟ้า สื่อสัญญาณกับพาหนะประหลาดนั้นด้วย'
'พวกเรากำลังจะกลับบ้าน' ฉันลูบหัวสิงโตอสูรตัวใหญ่ตัวหนึ่ง พวกมันกำลังเล็มกินต้นถั่วแปบตัดต่อพันธุกรรมซึ่งขึ้นดกหนา ส่วนมะเขือเทศพันธุ์อิไต อิไตก็ออกผลมากมายจนกลายเป็นทุ่งอาหารสัตว์
'กลับไปที่ไหน' นกอสูรบิ
