“หวงตัวกับฉัน ทีกับไอ้ประสบชัยนั่นไม่ยักจะหวงตัว”
“แพงกับชัยไม่ได้มีอะไรกันนะคะ เราเป็นแค่เพื่อนกัน”
“ดีแล้ว ถ้ามีอะไรกันจริงฉันจะฆ่ามันซะ พวกชอบเป็นชู้กับเมียชาวบ้าน”
“คุณแดนคิดว่าแพงเป็นเมียเหรอคะ” เธอเอ่ยถามอย่างไม่แน่ใจ
“ใช่ เมียบำเรอของฉัน” ประโยคของเขาทำให้เธอเสียใจไม่น้อย เธอคงเป็นได้แค่เพียงเมียบำเรอของเขา หาใช่เมียที่เขาคิดจะตบแต่งและจดทะเบียนสมรสให้ถูกต้องตามกฎหมาย เธอไม่ควรหวังสูงว่าเขาจะยกย่องเชิดชูเธอในฐานะภรรยาที่เขารัก ด้วยฐานะของเธอกับเขาต่างกันลิบลับ
“ค่ะ แพงเข้าใจแล้ว” เธอรับคำอย่างเจียมเนื้อเจียมตัว เขาเลิกแกล้งแต่เริ่มหันไปรับประทานอาหาร เธอเขี่ยอาหารไปมา แม้มันจะน่ากินแค่ไหนเธอก็ไม่รู้สึกหิวเลยสักนิด รู้สึกขมคอไปหมดกับสถานะของตัวเองที่เป็นได้แค่คนไร้ค่าในสายตาของเขา
“ถ้าเธอยังไม่ยอมกิน ยังนั่งเขี่ยอาหารอยู่แบบนี้ กลับไปฉันจะเอาเธอทั้งคืนให้คลานลงจากเตียง ไม่ต้อง
