ไม่เข้าใจว่าเหมราชเอาของพวกนี้มาให้เธอทำไม เป็นเขาคนเดียวเท่านั้นที่มาบ้านของเธอในเวลาค่ำมืดแบบนี้ หัวใจของเธอเต้นแรงผิดจังหวะ นึกถึงเมื่อหลายปีก่อนขึ้นมาเสียไม่ได้ หญิงสาวนั่งลงกลางบ้านกอดเข่านิ่งเพราะนอนไม่หลับ เธอนั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อยก่อนคลานเข้ามุ้ง พรุ่งนี้เธอต้องตื่นไปขายของแต่ย่ำรุ่ง จะมัวนั่งคิดอะไรไร้สาระไม่ได้
นอนไปอีกไม่กี่ชั่วโมงเสียงไก่ขันในตอนย่ำรุ่งก็ปลุกให้พลับพลึงต้องตื่นขึ้นมาเพื่อไปขายของที่ตลาด สายตาของเธอมองถุงข้าวสารอาหารแห้งถุงใหญ่ที่มุมหนึ่งของห้องครัวเล็กๆ แล้วเม้มปากเข้าหากัน เธอไม่รู้ว่าเหมราชคิดเช่นไรถึงทำแบบนี้ หลังจากได้เจอความใจร้ายของเขาเธอก็ไม่เคยคิดเข้าข้างตัวเองอีกเลย เขาอาจจะแค่เวทนาเธอก็เป็นได้ แม้ลึกๆ เธอจะยังแอบมีใจให้เขาอยู่ แต่เธอก็เก็บมันเอาไว้ให้ลึกสุดใจ ไม่แสดงออกให้เขาได้รับรู้ เพราะเจียมเนื้อเจียมตัวดีว่าตนเองไม่คู่ควร หญิงสาวรีบล้างห
