ลูกได้เห็นคาตาแบบนี้คงรู้แล้วนะว่าผู้หญิงคนนี้นิสัยเป็นยังไง จะได้ตัดใจซะ” ปากพูดดีแต่ใจนั้นกลับคิดไปอีกอย่าง คุณนายจำปาให้ชายฉกรรจ์หลายคนมาลากบุตรชายกลับบ้าน เหมราชอาละวาดไปตลอดทาง แต่สู้แรงชายฉกรรจ์หลายคนไม่ไหว ส่วนบรรณรีบสวมใส่เสื้อผ้าให้พลับพลึงก่อนจะรีบตามคุณนายจำปากลับบ้านไปเล่นละครต่อ
“มึงยังมีหน้ากลับมาให้กูเห็นหน้าอีกเหรอไอ้บรรณ ไอ้สารเลว มึงทรยศกู ตายเสียเถอะมึง” เหมราชเห็นบรรณเสนอหน้ากลับมาก็กระทืบด้วยความโมโหจนอีกฝ่ายเลือดกบปาก
“ผมกลัวแล้วครับคุณเหม อย่าทำอะไรผมเลย ผมกับพลับพลึงรักกันจริงๆ นะครับ” แม้จะโดนเตะต่อยแต่บรรณก็ต้องเล่นละครให้ถึงที่สุดตอกย้ำถึงความรักที่มีให้แก่พลับพลึง คุณนายจำปาเหยียดยิ้มสมใจที่ทุกอย่างเป็นไปตามแผนที่วางเอาไว้
“มึงยังกล้าพูดแบบนี้กับกูอีกเหรอไอ้เลว”
“ไอ้บรรมันพูดแบบนี้แสดงว่าแม่พลับพลึงคงไปให้ความหวังกับมันเอาไว้เยอะ นอนด้วยกันแบบนี้แล้ว แม่ก็ไม
