"วันนี้หนูยังไม่ได้ท้องหรอกค่ะ แต่พูดเผื่อไว้ถ้าเกิดคุณเป็นอะไรขึ้นมา คุณจะมาทิ้งแค่ลูกไว้เป็นตัวแทนคุณหรอคะ" อีธานชะงักไปครู่หนึ่ง ก่อนจะหัวเราะในลำคอ
"ที่รัก... (กระชากที่รักมาจูบแรงๆ) มึงหลอกให้กูตกใจ แต่ที่มึงพูดมา มึงกำลังบอกว่าอยากมีลูกกับกูงั้นเหรอ..?"
(กดที่รักลงกับเตียง แต่ยังเจ็บแผลจึงต้องชะงัก)
" อ๊ากก... ！(ขบกรามแน่น).. ไอ้เหี้ย เจ็บชิบหาย" ปล่อยที่รักแล้วทรุดนั่งลงข้างๆ
"เจ็บมากมั้ยคะ..แล้วยังจะมาบอกว่าไม่เป็นไรอีก"
"เออ... (ถอนหายใจ).. งั้นรอกูหายก่อน แล้วค่อยทำลูกกัน.." เขาดึงที่รักเข้ามากอด
"กูจะไม่มีวันทิ้งมึงไปไหน... กูสาบาน"
(แม้น้ำเสียงจะแข็งกร้าว แต่แววตากลับอ่อนโยนเมื่อมองที่รัก ที่รักจูบซับรอยฟกช้ำของอีธาน เขาจ้องมองที่รักที่จูบแผลของเขา ด้วยสายตาอ่อนโยน
"มึงนี่น๊าาา... (ลูบผมที่รักเบาๆ) ทำกูใจอ่อนยิ่งกว่าเหล้าซะอีก.." พอได้ยินเสียงเคาะประตู สีหน้าของอีธานเปล
