“ กูเปลี่ยนใจแล้ว อยากกินมึงมากกว่า ข้าวเอาไว้ทีหลัง ไอ้วิล！”
“ครับ ”
“ ถ้ามึงทำอะไรเสร็จเรียบร้อยแล้วออกไปล็อคประตูบ้านให้กูด้วยนะ ”
“ ได้ครับ รีบไปเถอะนาย เดี๋ยวน้ำตาลผมขึ้น ” วิลยิ้มให้อีธานกับที่รัก ส่วนอีธานมือไม่ว่างเพราะต้องอุ้มที่รักเลยได้แต่ขมวดคิ้วให้กับวิลแล้วเดินขึ้นบันไดไปยังห้องนอน ที่รักทำได้แค่โอบรอบคอของอีธานไว้จนเขาเดินมาถึงหน้าห้องนอน
“ ปล่อยหนูลงได้แล้วไม่หนักบ้างรึไงคะ ”
“ ตัวเล็กแค่นิดเดียวจะหนักได้ไง กูอุ้มมึงกระแทกหลายชั่วโมงยังได้ ” อีธานยอมวางที่รักลงแล้วเปิดประตูห้องด้วยความเร่งรีบเพราะอารมณ์ยังค้างอยู่ พอเข้าไปในห้องอีธานก็จู่โจมเธอทันที รีบถอดเสื้อผ้าตัวเองออกอย่างร้อนรนดึงเน็คไทออกมาถือไว้ในมือ แล้วจัดการถอดชุดนอนเธอออกแล้วจับที่รักหันหลังให้ใช้เน็คไทผูกปิดตาเธอไว้
“ คะ..คุณจะ...ทำอะไรคะ ” ฟังจากน้ำเสียงที่สั่นเครือบ่งบอกได้ว่าที่รักสีหน้าตื่นกลัวมาก
“
