“ มึงมองหน้าเมียกูทำไม ไอ้ลูกหมา ” อีธานจ้องหน้าทินกรอย่างเอาเรื่อง
“ ถ้ามึงไม่อยากตายคาตีนกู อย่ามาจ้องเมียกู ”(ขอภาวนาอย่าให้ป๊าโต้ตอบกับเขาตอนนี้เลย )
“ คุณอีธาน ！" ฉันเรียกเขาด้วยน้ำเสียงฉุนเฉียวที่เขาด่าป๊า จนลืมตัวไปว่าตอนนี้ฉันไม่ได้อยู่ในสถานะลูกของเขา
“ มึงมีสิทธิ์อะไรมาเรียกกูลูกหมาวะ ไอ้เด็กวานซืน หรือที่โรงงานมึงยังไฟไหม้ไม่พอ ว่าแต่จะไม่แนะนำผู้หญิงข้างกายมึงให้กูรู้จักหน่อยหรอ ” ดูสิว่าความกวนโอ๊ยของป๊ามีมากแค่ไหน
“ ไม่จำเป็น มึงรู้แค่ว่าเป็นเมียกูก็พอ ห้ามมายุ่งเกี่ยวกับเธอแม้แต่ปลายเล็บ อย่าหาว่ากูไม่เตือนไม่งั้นกูจะถล่มรังมึงแน่ เตรียมรับศึกหนักต่อจากนี้ได้เลย ” ป๊ายิ้มเหมือนกับเอ็นดูฉันแต่มันคือยิ้มเย้ยหยันมากกว่า พอดีกับจังหวะที่หัวหน้าใหญ่ของพวกมาเฟียเดินลงมากับลูกสาวทำให้ทุกคนหันไปทำความเคารพอย่างกับเป็นราชา ป๊าเดินมาไกล้ฉันก่อนจะกระซิบ
“ เรื่องที่ฉันให้แกไปสืบได้
