“แหม่ะ...พอตอนกลางวันก็ไม่โผล่มาสินะ”
วันนี้เป็นวันหยุดสุดสัปดาห์ แต่เธอไม่อยากออกไปไหน คิดว่าจะใช้วันนี้ทั้งวัน ในการค้นหาตัวตนจากห้องพักของเธอเอง จากข้าวของเครื่องใช้ จากทุกสิ่งทุกอย่างที่เธอทิ้งร่องรอยเอาไว้ ก่อนความจำจะเสื่อมไป
“นอกจากรู้ว่าเธอร่านผู้ชายแล้วนะมณีริน ฉันยังอยากรู้ว่าเธอเป็นอะไรอีกมั้ย ที่อาจทำให้ฉันประหลาดมากกว่าเดิม เผยตัวตนออกมาซิจ๊ะ”
แล้วในที่สุด เธอก็ได้เจอกุญแจสำคัญอีกหนึ่งดอก สำหรับไขเรื่องราวในอดีตของเธอ จากลิ้นชักโต๊ะวางคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คในห้องนอน
“ไดอารี่...ไม่ใช่สิ สมุดจดโน้ตเกี่ยวกับงานนี่นา” เธอเปิดสมุดไล่หาทีละหน้า ทีละหน้า อ่านไปเรื่อย อย่างใจเย็น กระทั่งพบข้อความหนึ่งที่เขียนเอาไว้ด้วยลายมือเธอ เป็นข้อความที่ทำให้เธอรู้สึกฉงน สงสัย “รอยสักบนก้อนเนื้อนั้น มันทำให้ฉันมีความสุข...ฉันรักมัน!!!”
มณีรินหัวใจเต้นรัวขึ้นมากับประโยคนี้...เธอรู้สึกได้ทันทีว
