28
"ไม่ร้องนะตัวเล็ก ถ้าพี่เขาทำจริงแม่จะให้หย่า แล้วไม่ให้พี่เขาเจอหนูเลย ดีมั้ย"แม่พูดปลอบลูกสะใภ้ แต่ประโยคหลังขู่ผมชัดๆ
"อื้อ"แล้วยัยเด็กบ้านั้นก็เห็นดีเห็นงามด้วย!
"พี่เขาไม่รักตัวเล็ก ฮือออ ไม่รักตัวเล็ก ฮืออออ ฮือออ ฮึก ฮือออออ"
เธอพูดแต่คำเดิมซ้ำไปซ้ำมา ร้องไห้ตัวโยนอยู่แบบนั้นสักพักแล้วค่อยเงียบลง ผมยืนนิ่งเหมือนถูกสาป รับรู้ถึงความเจ็บปวดของเด็กน้อยได้เป็นอย่างดี ผมไม่คิดว่าคำพูดของผมจะทำให้เด็กน้อยเจ็บปวดขนาดนี้ และมันยังกลับมาทำร้ายผมซะเองอีก
"แกทำอย่างที่น้องพูดจริงมั้ย!"พอตัวเล็กหลับลงนอนบนโซฟาแม่ลุกขึ้นลากผมออกมาคุยข้างนอกด้วยความเกรี้ยวกราด
"ผมจะพาน้องกลับบ้าน"ผมเดินกลับ หวังจะอุ้มเอาตัวเล็กกลับบ้าน
"หยุด! แกไม่มีสิทธิ์จับน้อง ตอบคำถามฉันมาก่อน"แม่เดินมาตัดหน้า ชี้หน้าผม สีหน้าจริงจังสุดๆ ถ้าผมก้าวขาเข้าไปอีกก้าวได้ตายแน่ๆ
"มีจริงและไม่จริงครับ แต่ผมไม่มีวันทิ้งน้อ
