33
"กรี๊ดด!! โอ๊ย!"จีน่ากรี๊ดเสียงดังแต่ลืมไปว่าตัวเองเลือดกบปาก "จำไว้นะคะเฟียส แล้วคุณจะเสียใจ!"ว่าแล้วเธอก็ยอมเดินกลับไปที่รถแล้วขับออกไป
จีน่าต้องคิดจะทำอะไรแน่ๆ สายตาที่มองมาที่ผมกับตัวเล็กมีแต่ความเคียดแค้น
"เฮ้อ... ตัวเล็กเจ็บมั้ย"ผมถอนหายใจแรง แล้วหันกลับไปถามตัวเล็กที่ยืนมองผมด้วยสายตาที่แปลกไป
"พี่เฟียสตบจีน่าทำไม"
"ก็เธอทำตัวเล็กก่อน"ผมตอบเสียงเบารู้สึกพลาดอะไรไป เด็กน้อยกำลังกลัวผม!
"แต่พี่เฟียสก็ไม่ควรตบจีน่า"ตัวเล็กเดินถอยหลังจากผมไปที่ละก้าว ไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้
"ตัวเล็กกลัวพี่หรอ"ผมก้าวเดินเข้าไปหาคนที่ถอยห่างผมไปทุกที มันเจ็บปวดมากเลยนะที่คนที่เรารักรู้สึกหวาดกลัวเราขนาดนี้
"เปล่า"โกหก! เธอกลัวผม ดูจากสายตานั่นแล้วไม่ยอมให้ผมเข้าใกล้ ผมพลาดเองที่ทำร้ายจีหน้าต่อหน้าเธอ ผมคิดแค่ว่าต้องปกป้องตัวเล็ก จนลืมคิดถึงผลที่ตามมา
ฉับ ฉับ หมับ
"ไปกินข้าวกันดีกว่า"ผมเปลี่ยนเ
