9
ฉันดูรอยช้ำที่แขนผ่านกระจก ยกมือขึ้นลูบมันเบาๆ
"จำความเจ็บปวดนี้ไว้ให้ดีนะ อ่อนแอก็แพ้ไป"ฉันพึมพำบอกตัวเอง ให้จดให้จำ
ผลัก!
"ทำไมไม่ลงไปกินข้าว"เสียงเหี้ยมดังขึ้นพร้อมกับร่างโตที่เปิดประตูห้องฉันเข้ามา ฉันล็อกแล้วนะทำไมเขาเข้ามาได้!
"เข้ามาทำไม!"ฉันรีบเอาแขนเสื้อลง มองไปที่ร่างโตถึงบางอ้อเมื่อเห็นคีการ์ดอยู่ในมือเขา
"ฉันถาม!"
"ไม่หิว"ฉันบอกพลางลุกขึ้นจากเก้าอี้โต๊ะแป้ง ปีนขึ้นเตียงนอนห่มผ้า ไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับเขา
พรึบ!
"โอ๊ย!!"สะดุ้งเจ็บบริเวณแขนที่ช้ำ เมื่อพี่เฟียสเดินเข้ามากระชากผ้าห่มออกแล้วเลิกแขนเสื้อฉันขึ้น
"เจ็บหรอ"เขาถามเสียงเบา ตามองไปที่รอยช้ำที่แขน เพิ่งคิดได้หรอว่าต้องถาม ไม่ต้องมาแสดงความเป็นห่วงตอนนี้หรอก
"...."ฉันไม่ตอบ ดึงผ้าห่มขึ้นห่มแล้วหลับตานอน
"เจ็บมากรึเปล่า"เขาถามน้ำเสียงเหมือนเป็นห่วง หึ! เป็นห่วงงั้นหรอ คนอย่างพี่เฟียสนี่นะ ถ้าเป็นห่วงจริงๆคง
