ตอนที่ 23
ไม่นานเลยกับช่วงเวลาเผลอไผลของนาริ พอรู้ตัวอีกครั้งกลับพบว่าสรวิชญ์ใช้เวลาสองสามนาทีอันน้อยนิดนั้นปลดบราเซียร์พร้อมชุดชั้นในตัวจิ๋วของเธอออกจนหมดเกลี้ยง หลังนาริเรียกสติ คืนมาหล่อนตะเกียกตะกายลุกขึ้นลนลานออกจากการเกาะกุม แต่ ความนิ่มหยุ่นของที่นอนที่ทำจากนุ่นส่งผลให้การเคลื่อนไหวเชื่องช้าอย่างน่าขัน สุดท้ายหญิงสาวก็หนีไม่รอด ใจหนึ่งก็อยากเป็นของเขา อีกใจหนึ่งก็กลัวปัญหาที่จะตามมา และกลัวว่าครั้งแรกจะต้องเจ็บเพราะนาริไม่เคยนั่นเอง
“จะดิ้นไปไหนล่ะ หนาวไม่ใช่เหรอ..นาริ” สรวิชญ์ส่ายหน้าตำหนิเหมือนครูดุเด็กนักเรียนทั้ง ๆ ที่มือข้างหนึ่งกรอบข้อเท้านาริแน่น
นาริสะบัดข้อเท้าพร้อมกับพยายามแกะมือเขาออก แต่ทำได้ ไม่นานก็นึกขึ้นได้ว่าตัวเองเปลือยเปล่า การเคลื่อนไหวยิ่งแรงยิ่งทำให้เต้าทั้งสองสั่นไหวไปมาตามแรงดิ้น เหมือนจงใจยั่วให้สายตา ถึงแม้ความมืดจากเทียนส่องสว่างจะถูกดับสนิทไป แต่แสงสว่
