หลังจากออกมาจากห้องน้ำ ฟาริดาก็มาทิ้งตัวนอนอยู่บนเตียงหลังใหญ่ ไม่นานก็มีเสียงเปิดประตูพร้อมกับร่างสูงที่ก้าวเข้ามาในชุดลำลอง
“ผมนึกว่าคุณหลับแล้ว”
“มุกไม่ได้เหนื่อยอะไรขนาดนั้นค่ะ คุณต่างหากที่เหนื่อย”
“อื้ม เหนื่อย เลยมาพัก”
สิ้นเสียงนุ่มนวล ร่างสูงใหญ่ก็ขึ้นไปอยู่บนเตียง ชายหนุ่มเอนกายพิงหัวเตียงอย่างผ่อนคลาย มือหนาอบอุ่นจับบ่าเล็กของคนที่นอนคว่ำเล่นโทรศัพท์อยู่ เธอเอียงคอเล็กน้อยเป็นเชิงถามแล้วก็ยันกายลุกขึ้นนั่งตัวตรง
“คะ?”
“มานี่”
เอลเลริคตบตรงที่ว่างข้างๆเขาเป็นการบอกว่าให้เธอมานั่งตรงนี้ ฟาริดาขยับไปนั่งตามที่เขาส่งสัญญาณบอก วงแขนแข็งแรงกางออกให้คนตัวเล็กเข้ามานั่งอยู่ภายในอ้อมแขน
“ให้คำตอบผมได้หรือยัง”
“คำตอบอะไรคะ”
“คำตอบของคำที่ผมเคยบอกคุณ”
ฟาริดานิ่งไป เธอหวนนึกไปถึงวันที่เธอถามเขาว่าเขาชอบเธอหรือเปล่า และตัวเขาเองก็ตอบโดยไม่ได้ลังเล มีเพียงตัวเธอเองที่ไม่มั่นใจในควา
