แพรไหมดิ้นออกจากอ้อมกอดของคนตัวโต เพราะรู้สึกไม่ปลอดภัยเอาซะเลย เวลาที่อยู่ใกล้กันแบบนี้
“ปล่อยนะจะมากอดไว้ทำไมเนี่ย”
“มึงอยากให้กูกลับไปจริงเหรอไหม”
เสียงทุ้มเอ่ยถามข้างหู ทำเอาแพรไหมถึงกับขนลุกซู่ขึ้นมา เพราะตอนนี้ร่างกายเธอมันต้องการอะไรบางอย่างที่เธอไม่ค่อยเข้าใจ แค่เขาโอบกอดเธอไว้ก็อยากให้อีกฝ่ายสัมผัสมากขึ้นอีก เสียงประตูชั้นสุดท้ายดังขึ้น เพียงแค่นั้นร่างสูงก็ผละอ้อมกอดออก แล้วจับแขนแพรไหมให้เดินตาม จนกระทั่งเขาเปิดประตูได้ ก็หันมาถามเพื่อนอีกครั้ง
“ว่าไง อยากให้กูกลับไปหาผู้หญิงพวกนั้นอีกหรือเปล่า ถ้ากูไปก็ไม่มีใครช่วยมึงนะ”
เขาถามในขณะที่ดันหลังเพื่อนสาวติดกับประตู เขาอยากรู้ว่าเธอจะว่ายังไง แม้อีกฝ่ายจะไม่มีสติแล้วก็เถอะ
เพราะบางครั้งก็สงสัยกับสายตาที่เธอทำเหมือนรู้สึกอะไรบางอย่างกับเขา แต่มันก็มักจะหายไปในเวลารวดเร็วจนเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นจริงๆ ถ้าไม่ตะขิดตะขวงใจคำพูดของ
