07:00 เสียงมือถือดังลั่นห้องจนแพรไหมต้องรีบดีดตัวลุกขึ้น เธอมองซ้ายขวาก็ไม่เห็นคนที่จับเธอกินเมื่อคืนเลย อาการปวดหัวเริ่มตีรวนจนต้องส่ายหน้าแรงๆ ก่อนที่จะมีเสียงประตูถูกเปิดออก
“สายนะมึง ไหนว่าต้องรีบไปช่วยเตรียมประชุมเช้า”
“กูมาอยู่คอนโดมึงได้ไงซัน”
แพรไหมพูดขึ้นในขนะที่เอามือยีหัวตัวเองอยู่ เมื่อคืนเธอคิดว่าไม่ได้ดื่มมาก แต่ทำไมถึงได้รู้สึกปวดหัวขนาดนี้
“เมื่อคืนมึงเหมือนคนโดนยาเลยรู้ตัวหรือเปล่า”
“…???” คิ้วเรียวขมวดพร้อมกับเอียงคอมองหน้าเพื่อนสนิท ก่อนจะก้มลงมองตัวเองซึ่งตอนนี้ไม่ได้อยู่ในชุดเมื่อวานเลย ทำให้อดเหลือบมองเพื่อนสนิทไม่ได้ ซึ่งเขาก็นั่งมองเธออยู่เหมือนรอให้เธอถาม
“กูเปลี่ยนเอง มึงเข้าไปเปิดน้ำเปียกทั้งตัวเลย จะให้กูทำยังไง ไอ้ทิวก็ไปกับรุ่งทิวาต้องเป็นกูหรือเปล่าที่ดูแลมึง”
“งั้นก็” เธอไม่กล้าที่จะพูดต่อ ยิ่งเห็นสีหน้าของเพื่อนซึ่งมันดูเงียบๆ ผิดปกติ ต่างจากซันคนเดิ
