Danger 4 ปากเธอน่าจูบจัง

2974 Words

Danger 4 "นี่อีฟลิน ลูกชายเจ้าของอู่ซ่อมรถที่เราไปเขามีแฟนหรือยัง ฉันน่ะนะไม่กล้าคาดหวังเลยสักนิดคนหล่อแบบนั้นชะนีแม่งคงจองหมดแล้ว" ไป๋เอ่ยถามเพื่อนตัวเล็กอย่างเหม่อลอยไม่รู้ใจมันลอยไปถึงไหนต่อไหน วันนี้ทั้งวันไป๋เอาแต่ถามเธอเรื่องเสือใหญ่ จนเธอขี้เกียจจะตอบมันแล้ว "ก็ไปถามเองสิ อยากรู้ไม่ใช่เหรอ" "ไม่เอา... ฉันเขิน" ไป๋เอ่ยพร้อมกับเริ่มบิดร่างกายตัวเองอย่างเขินอาย "นิสัยไม่ได้เหมือนหน้าตาเลยสักนิด" เธอพึมพำพร้อมเบะปากเล็กน้อย แต่เพื่อนตัวดีกลับได้ยินนี่สิ "เมื่อกี้เธอพูดว่าไงนะ" "ก็หล่อดี แต่ไม่ใช่สเปก ชัดยัง" ที่เธอบอกว่าไม่ใช่สเปกคือนิสัยปากร้ายที่แก้ไม่หายเมื่อเจอเธอ ส่วนหน้าตาก็นับว่าหล่อใช้ได้ ก็ไม่ได้จัดว่าขี้เหร่อะไร พอไปวัดไปวาได้ล่ะนะ เออ! หมายถึงหล่อมากแต่ไม่อยากยอมรับอะ ;_; "นะ นี่เธอ บอกว่าหนุ่มหล่อล่ำบึกคนนั้นไม่ใช่สเปกเหรอ! ตาเธอเป็นต้อหินหรือไง ไปเลเซอร์ออกเสียบ้างนะ" "ไอ้บ้าไป๋! :(" มันแช่งเธอใช่ไหม! ใครเป็นต้อกันยะ -_-!! แล้วหลังจากนั้นเธอกับไป๋ก็ตีกันจนต่างคนต่างเหนื่อยเลยต้องเดินมานั่งบนม้าหินอ่อนตรงลานเทนนิสที่พวกเธอได้รับมอบหมายให้มาเฝ้ารุ่นน้องซ้อมกัน "พวกเราต้องทำกิจกรรมในมอไปถึงวันไหนเนี่ย โคตรร้อนเลยให้ตาย" ไป๋พูดพร้อมกับซับหน้าด้วยผ้าเย็นเช็ดหน้า "คงอีกสองสามอาทิตย์นั่นแหละ ก็มันเป็นกีฬาสองมหา’ลัย นี่โชคยังดีที่เขาให้พวกเรามาคุมรุ่นน้องเนี่ย!" ไม่ได้ส่งให้เล่นกีฬาก็ดีแค่ไหนแล้ว อีฟลินได้แต่นั่งถอนหายใจนั่งมองรุ่นน้องซ้อมกีฬาในช่วงเย็น เพราะได้รับหน้าที่นี้มาแล้ว สายตาเธอมองไปยังลานบาสที่อยู่ใกล้ๆ เห็นนักศึกษาทั้งมหา’ลัยเธอ และมหา’ลัยอื่นต่างยื่นมุงดูอะไรบางอย่างกัน พร้อมกับเสียงกรี๊ดที่ดังมาเป็นระยะ คนตัวเล็กมองความวุ่นวายตรงหน้าแล้วขมวดคิ้วให้ภาพนั้น "ไป๋ทำไมวันนี้ที่ลานบาสคนมากันเยอะจัง" "ไม่รู้สิ วันนี้ไม่มีแข่งบาสไม่ใช่เหรอ" เท่าที่รู้วันนี้มีแข่งเทนนิสกับตะกร้อ ส่วนบาสแข่งไปแล้วไม่ใช่เหรอ "กรี๊ดดด~ แกไปลานบาสกัน ฉันได้ยินเขาพูดว่าเด็กวิทยาลัยช่างใกล้มอเรามาขอใช้สนามแข่งบาสกัน แต่ละคนนะกล้ามแน่นมากกกก" เสียงรุ่นน้องสามสี่คนที่เดินผ่านหน้าเธอไปดังขึ้น "มีคนหนึ่งเห็นไกลๆ คือหล่อมากเจาะคิ้วด้วยโคตรแบดบอยเลย" "ใช่แก รอยสักตรงแขนคือกร้าวใจฉิบหาย ตอนยิ้มก็หล่อกระชากใจ" อะไรมันจะขนาดนั้น นั่นคนหรืออะไร ทำไมต้องอธิบายให้ดูเท่ขนาดนั้นด้วยนะคนเรา "ไป๋ ใครมันจะไปหล่อได้ขนาดนั้นกันวะ" คนตัวเล็กหันไปถามอย่างขอความเห็น แต่ไป๋กลับ... "ไม่รู้ แต่ที่รู้ๆ ฉันอยากไปดูห่อหมก เอ๊ย ฉันหมายถึงอยากดูเขาเล่นบาสกัน" จะเชื่อดีไหมกับสายตาแวววับนั่น "เอาจริงดิ" เธอเองก็ยอมรับว่าโคตรเบื่อกับการนั่งเฉยๆ มองรุ่นน้องซ้อมเทนนิสก่อนลงแข่งในอีก 1 ชั่วโมงข้างหน้าเหมือนกัน เอาไงดีเธอชอบดูบาสด้วยสิ.. ณ ลานบาส ตอนแรกก็กะจะไม่ไป แต่ตอนนี้ทำไมทั้งเธอและไป๋ต่างมาอยู่โซนด้านหน้าสนามบาสก็ไม่รู้ แล้วคนที่พาเธอเบียดเสียดแทรกคนอื่นมาก็มัวแต่ทำตัวดี๊ด๊าเมื่อได้เห็นกล้ามของเด็กช่างละลานตาไปกันหมด แต่ภาพของคนที่สะดุดตาเธอและใครหลายๆ คนในลานบาสคงเป็นใครอื่นไม่ได้ ถ้าไม่ใช่คนที่เธอคุ้นหน้าคุ้นตาดีอย่าง 'เสือใหญ่' เขามาอยู่ที่นี่ได้ไง ไม่สิ... หมอนี่เล่นบาสเป็นกับเขาด้วยเหรอ นึกว่าวันๆ เอาแต่เฝ้าอู่ให้พ่อเขาจนไม่มีเวลามาบริหารเสน่ห์แบบนี้ เห็นเขาใส่ชุดบาสแบบนี้แล้วมันดูแปลกตากว่าทุกวัน ปกติเขาจะใส่แค่เสื้อช็อป และบางวันก็ถอดเสื้อโชว์กล้ามอยู่แค่ในอู่... "กรี๊ดดดดด!! หล่อมาก อีฟลินแกดูพ่อทูนหัวของฉันสิ" "ใจเย็นดิ" ถึงแม้จะหันไปบอกไป๋ แต่เธอกลับละสายตาไปจากเขาไม่ได้เลยเช่นกัน "เธอ! ดูๆ ฉันเพิ่งเห็นว่าเขาเจาะสะดือด้วย ให้ตาย อยากจะเป็นลม วันก่อนยังไม่มีเลยสงสัยเพิ่งไปเจาะมาแน่ๆ" หือ? ตอนแรกอีฟลินก็ไม่ได้สังเกตอะไรขนาดนั้น แต่ไป๋ทำให้เธอลอบมองเขาตอนชู้ตบาส ในยามที่เสื้อบาสแขนกุดของเขามันเลิกขึ้นไปตามแรงกระโดดจนเห็นหน้าท้องแน่นๆ พร้อมกับไรขนอ่อนๆ ที่ไล้ลงไปยังใต้กางเกงนั่น... อ่า เซ็กซี่ชะมัดเลยให้ตายเถอะ แปะ! "หือ?" อีฟลินครางในลำคอเมื่อหนุ่มตี๋ข้างกายตีลงบนแก้มเธอเบาๆ "อีฟลิน ไหนบอกไม่ใช่สเปก แต่เธอมองเขาจนแทบจะจับกลืนลงท้องแล้วนะ" "ฮะ? ฉันเนี่ยนะ" เธอได้แต่ชี้นิ้วมายังตัวเอง นี่เธอมองเขานานขนาดนั้นเลยเหรอ ไม่เห็นจะรู้ตัวเลย อ๊ากกกก ไม่นะ น่าอายจัง "ก็แกน่ะสิ ชอบเขาแล้วใช่ปะ?" "บ้า! ไม่ได้ชอบ" คนตัวเล็กเลิ่กลั่กใหญ่เมื่อโดนคำถามแบบนี้จากไป๋ ใครชอบกัน เปล่าเลยนะ แค่มองเองคนอื่นก็มองไม่ใช่เธอคนเดียวสักหน่อย "สายตาแกมันฟ้อง! นังคนปากแข็ง" "ฉันเปล่า... ไม่ได้ชอบ T//T" "แต่แกหน้าแดง" "ฉันแค่ร้อนเฉยๆ ต่างหาก" อีฟลินบอกพร้อมกับยกมือขึ้นมาพัดหน้าตัวเองเล็กน้อย กลบเกลื่อนสิ่งที่ไป๋บอกเมื่อครู่ บ้า! ใครจะหลงชอบไอ้บ้าเสือใหญ่ลงกัน หมอนี่ชอบทำตัวเท่ให้สาวหลงไปวันๆ เท่านั้นเอง เธอไม่น่าตกหลุมพรางชั่ววูบเลย อ๊ากกก! เมื่อกี้เธอเผลอมองเขาตาค้างเลยนะ ยิ่งปฏิเสธไป๋ก็ยิ่งได้ใจแกล้งจิ้มแก้มแดงๆ เธอใหญ่ อีฟลินได้แต่ปัดป้องด้วยความเขินอาย ไม่น่าเผลอไปมองเขาเลยให้ตายสิ และด้วยความที่มัวแต่หน้าแดงเพราะถูกไป๋แกล้งทำให้คนตัวเล็กไม่ทันได้สังเกตว่าร่างสูงของเสือใหญ่กำลังจ้องมองเธออยู่ และเห็นว่าเธออยู่กับใครในตอนนี้ ตึง! "เฮ้ย!!" "กรี๊ดดด! ระวังลูกบาส!" เสียงของนักศึกษาในบริเวณนั้นต่างแตกตื่นกันใหญ่เมื่อมีใครบางคนโยนลูกบาสมาทางนี้ ก่อนที่เจ้าตัวจะวิ่งมาเก็บลูกบาสที่กลิ้งตกอยู่บริเวณนั้น และไม่รู้โชคดีหรือโชคร้ายที่มันดันมาตกอยู่หน้าของพวกเธอ "อีฟลิน เขาเดินมาทางนี้แล้ว" ไป๋นี่แทบจะเก็บอาการไม่อยู่ได้แต่ระริกระรี้ที่เสือใหญ่เดินเข้ามาใกล้ ส่วนเธอก็แทบจะเก็บความเลิ่กลั่กเอาไว้ไม่อยู่เช่นกัน เธอยังนึกถึงภาพไรขนตรงหน้าท้องเขาอยู่ในหัว มันแทบจะสลัดออกไปจากความคิดไม่ได้ เผลอหน้าแดงออกมาอีกแล้ว พรึบ! ร่างสูงเดินมาหยิบลูกบาสที่กลิ้งมาตกอยู่ตรงหน้าเธอ ไม่รู้ว่ามันแค่บังเอิญหรือใครตั้งใจ เขาลอบมองเธอด้วยสีหน้าบึ้งตึงเล็กน้อย ก่อนจะชำเลืองมองไปยังหนุ่มตี๋ข้างกายเธอด้วยสายตาที่อ่านไม่ออก นี่เขาจะทำหน้าดีๆ เวลาเจอเธอไม่ได้เลยหรือไง ไอ้คนหยิ่ง! ขี้เก๊กชะมัดเลย ขอให้สะดุดขาตัวเองแล้วชู้ตไม่เข้าไปเลย! :( เวลาผ่านไปไม่นาน เกมก็ได้เริ่มขึ้นอีกครั้งอีฟลินมองร่างสูงของเสือใหญ่ที่เลี้ยงลูกบาสอย่างคล่องตัว ร่างกายเขาพลิ้วไหวหลบหลีกฝั่งตรงข้ามก่อนจะชู้ตบาสเข้าห่วงไปอย่างแม่นยำ เสียงกรี๊ดดังลั่นสนามไปหมด เมื่อทีมของเสือใหญ่ทำแต้มนำอีกฝ่ายไปแบบไม่เห็นฝุ่น จากที่ได้ยินเขาพูดกันรอบนี้เป็นเพียงแค่รอบรองชนะเลิศ ส่วนรอบชิงฯจะจัดขึ้นในอีกหนึ่งสัปดาห์ให้หลังที่วิทยาลัยช่างของพวกเขา แค่วันนี้มีอีกทีมที่ต้องแข่งเหมือนกัน สนามที่วิทยาลัยเขาจึงไม่ว่าง ตึง! ตึง! ตึง! เสียงลูกบาสกระทบกับพื้นดังขึ้น ตอนนี้ฝั่งตรงกันข้ามได้ลูกไปเลี้ยงเรียบร้อยแล้ว ทำให้เสือใหญ่วิ่งไปประกบเพื่อหาทางเอาลูกบาสคืน ปึง! ในยามที่ทีมฝ่ายตรงข้ามเผลอส่งลูกให้เพื่อนพลาดทำให้เขาวิ่งหมายจะคว้าลูกบาส แต่ทีมฝ่ายตรงข้ามที่เข้ามาโดยที่เขาไม่ทันได้เห็นก็กระแทกตัวเขาเข้าเต็มๆ ทำให้ลูกบาสหลุดออกจากมือ แล้วมันก็... "กรี๊ดดด!! ทุกคนหลบ!" "ระวัง!" "หือ?" เพราะมัวแต่เป็นห่วงว่าเสือใหญ่เป็นอะไรหรือเปล่า ทำให้เธอไม่ทันได้ระวังลูกบาสที่กระเด็นมายังเธอ ปัก!! "อ๊ะ!!!" เสียงร้องออกจากริมฝีปากเล็ก เหมือนโลกหยุดหมุนไปโดยพลัน หัวขาวโพลนไปหมด ตุบ! ร่างเล็กล้มไปกองกับพื้นทันที หน้าผากเธอเหมือนโดนกระแทกด้วยของแข็งบางอย่าง "กรี๊ดดด!! ยัยอีฟฟฟ!!" "เฮ้ยย!!" เสียงตกใจของนักศึกษาในบริเวณนั้นดังขึ้นระงมไปทั่วลาน เธอเริ่มตาลายไปหมดเพราะโดนไทยมุง "เธอ!! เป็นอะไรไหม" "หือ?" คนตัวเล็กปรือตามองเสียงเรียกที่อยู่ตรงหน้า มือหนาของเขากุมหน้าเธอเอาไว้ด้วยสองมือใหญ่ "เสือใหญ่..." ริมฝีปากเล็กพึมพำเรียกชื่อเขาเสียงแผ่ว "เจ็บไหม หน้าผากเธอแดงแล้ว" ร่างสูงขมวดคิ้วมุ่น มองหน้าผากที่แดงเป็นปื้นของเธอด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก ก่อนนิ้วเรียวยาวจะค่อยๆ แตะลงไปอย่างแผ่วเบา "อ๊ะ! เจ็บนะ" "ทุกคนถอยออกไปหน่อย อย่ามุงเธอดิ เดี๋ยวก็เตะแม่ง! คนเจ็บแล้วมุงดูกันอยู่ได้" ร่างสูงหันไปทำหน้าดุใส่นักศึกษาที่มุงดูเธอ ทำให้แต่ละคนต่างระเห็จออกห่างกันไปคนละทิศละทาง เขาทำหน้าโหดอย่างกับจะฆ่าใครเลยเถอะ! พรึบ! "อ๊ะ! นะ นี่ทำอะไร ปล่อยเลยนะ" คนตัวเล็กเมื่อได้สติก็พยายามดิ้น เมื่อเขาอุ้มเธอขึ้นในอ้อมแขนแกร่ง ก่อนจะก้าวเดินพาคนตัวเล็กไปยังเก้าอี้ฝั่งสตาฟของทีมเขา "อยู่นิ่งๆ จะพาไปปฐมพยาบาล" เขาก้มลงมากระซิบข้างหูเธอเสียงแผ่ว "ฉันเดินเองได้" อย่าทำแบบนี้ดิ คนอื่นมองเธอกันทั้งสนามแล้วไอ้บ้าเอ๊ย! ToT ร่างเล็กได้แต่ก้มหน้างุดมุดไปกับหน้าอกแน่นๆ ของเขาหลบสายตาที่มองมาของเหล่านักศึกษา เสือใหญ่ให้คนอื่นลงเล่นแทนเขาไป ส่วนเจ้าตัวก็นั่งประคบน้ำแข็งบนหน้าผากแดงๆ ของเธอ "ทำไมไม่หลบ ยืนเป็นหินให้คนอื่นโยนลูกบาสใส่ทำไม" เขาเอ่ยเสียงเข้มแกมดุคนตัวเล็กที่ไม่ระวังตัว "ใครจะไปเห็นกัน" อีฟลินได้แต่บ่นเสียงอุบอิบ เธอไม่เห็นลูกบาสจริงๆ นะ ถ้าเห็นจะโดนหรือไง! :( "เขาเห็นกันทั้งสนาม ทำไมเธอไม่เห็น" ก็เธอมัวแต่เป็นห่วงเขาเพราะโดนอีกทีมกระแทกจนตัวปลิว ไม่เข้าใจหรือไง!! :( "ก็ไม่ทันได้มอง" เธอบอกเขาเสียงอ่อยอย่างไม่เต็มเสียงนัก พยายามหลีกเลี่ยงคำพูดว่าเธอมองเขาอยู่ ถึงได้ไม่ระวังลูกบาสที่ลอยมา "เธอมองอะไรอยู่หรือไง ถึงไม่ได้มองลูกบาส" หยุดถามเธอดิ ToT เขาจะขยี้เธอทำไมก่อน! "เรื่องของฉัน :(" "เธอมองใคร บอกฉันมาเลยนะ ผู้ชายในทีมฉันหรือทีมตรงกันข้าม" เขาหรี่ตาจับผิดคนตัวเล็กที่เริ่มหลบสายตาเขา "บ้า! ไม่ได้ดูใครทั้งนั้นแหละ เอามานี่เลยฉันทำเอง" มือเล็กหวังจะหยิบก้อนผ้าที่เขาใส่น้ำแข็งไว้ข้างใน เพื่อมาประคบหน้าผากเองแต่ร่างสูงกลับชักมือกลับก่อนที่เธอจะคว้าได้ "ไม่! ไอ้เติร์ดหรือเปล่า สเปกเธอคือตี๋ๆ เธอมองมันใช่ปะ" ไปกันใหญ่แล้ว! ใครคือเติร์ดเธอยังไม่รู้จักเลยเถอะ! "ไม่ใช่เฟ้ย! แล้วสเปกฉันไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อย" เธอไม่ได้ชอบหนุ่มตี๋แบบที่เขาเข้าใจเลยนะ เธอชอบผู้ชายที่พึ่งพาได้ต่างหาก ถึงแม้จะมีแอบมองเขาบ้างก็เถอะ "ไม่จริงอะ เธอมองมันแน่ๆ ตอนเข้ามาฉันยังเห็นไอ้ตี๋นั่นมันจับแก้มเธออยู่เลย ชอบใช่ไหมผู้ชายตี๋ๆ แบบนั้นน่ะ ผู้ชายหน้าคมเธอคงไม่ชอบเพราะมันดูแล้วบาดใจใช่ปะ" ถุ้ยย!! อยากจะเบ้ปากใส่เขาจริงๆ บาดใจอะไรเธอไม่เคยคิดแบบนั้นเลย เขานี่โยงไปเรื่อย คิดจะหาเรื่องกันหรือไง :( "ไม่ใช่สักหน่อย เลิกยุ่งเรื่องของฉันได้แล้ว เดี๋ยวก็ตีแม่ง!" ปัก! "โอ๊ย!" เขาครางในลำคอพลางเบ้หน้าเล็กน้อย เพราะเธอเผลอตีลงบนกล้ามแขนของเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ อ่า จะว่าตั้งใจนิดๆ ก็ได้ T_T~ "เฮ้ย! เจ็บเหรอ" อีฟลินอ้าปากค้างกับปฏิกิริยาของเขา เหมือนเขาเจ็บจริงแบบไม่ได้แกล้งด้วย ToT~ "เธอนี่มัน..." เขาทำหน้าดุส่งให้เธอเล็กน้อยพร้อมกับยกมือกุมแขนตัวเองเบาๆ "ไหนเอาแขนมาดูดิ ฉันตีเบาๆ เองนะ" อีฟลินจับกล้ามแขนของเขาเข้ามาดูใกล้ๆ ก็เห็นว่ามันเป็นผื่นแดงเล็กน้อย มันคงไม่ได้เกิดจากแรงตีของเธอหรอก แต่น่าจะเป็นรอยที่โดนกระแทกเมื่อครู่นี้ นิ้วเรียวสวยของเธอลูบรอยนั้นแผ่วเบา ใบหน้าเธออยู่ใกล้เขาเพียงลมหายใจกั้น เสือใหญ่ถึงกับลมหายใจสะดุดเมื่อได้กลิ่นหอมๆ จากคนตัวเล็ก ร่างสูงลอบมองผิวแก้มขาวอมชมพูระเรื่อ พร้อมกับริมฝีปากกระจับสีชมพูพีชน่าจูบนั่น ในยามที่คนตัวเล็กค่อยๆ เป่าลมลงไปบนแขนเขานั้น อ่า...ปากเซ็กซี่น่าจูบฉิบหาย อยากจูบเธออีก "เจ็บมากไหม" คนตัวเล็กเงยหน้าถามเขาเสียงแผ่ว ทำให้จมูกรั้นของเธอสัมผัสกับจมูกโด่งเป็นสันของเขาเบาๆ "มาก..." เขาพูดเสียงกระซิบ ทำให้คนตัวเล็กได้สติ ผละออกไปเล็กน้อย พรึบ! "เจ็บมากเหรอ" เธอขมวดคิ้วถามเขาอย่างเป็นห่วง แต่สิ่งที่เขาตอบมานั้น... "เปล่า... ปากเธอน่าจูบมาก" "ฮะ" อีฟลินได้แต่งงกับสิ่งที่เขาพูด เธอหรี่ตามองเขาอีกเล็กน้อย จนเสือใหญ่ที่เผลอพูดคำนั้นออกมาโดยไม่รู้ตัว ก็เริ่มเอ่ยปากบอกปัดๆ เธอไปใหม่ "ฉันหมายถึงไม่เจ็บ แต่เจ็บปากนิดหน่อย" ร่างสูงเม้มปากเบาๆ เสียอาการอย่างไรไม่รู้ เมื่อกี้เขาเผลอพูดออกไปโดยไม่รู้ตัวเลย ให้ตายสิ "หือ? ทำไมเจ็บปากล่ะ นายโดนกระแทกตรงปากหรือไง" แต่คนตัวเล็กก็ยังไล่ต้อนถามเขาอีก พร้อมกับขยับเข้ามาใกล้เขา "ไม่รู้ เธอถอยออกไปดิ ฉันเสียสมาธิ" ร่างสูงพูดพลางถอยตัวออกห่างจากเธอเล็กน้อย กลิ่นหอมๆ ของคนตัวเล็กมันทำสติเขากระเจิงไม่รู้เหรอ เดี๋ยวก็จับกดตรงนี้แม่ง!! แต่ยิ่งห้าม เธอกลับยิ่งเข้ามาใกล้เขาเรื่อยๆ หัวใจเขาแทบจะหลุดออกมาเต้น C Walk อยู่แล้ว "ไหนมาดูหน่อย" มือบางรีบยื่นไปจับแก้มเขา แต่คนตัวสูงกลับจับมือเธอออก "ไม่! เธออย่าเอาหน้ามาใกล้ฉันดิ" เขาเริ่มจะเขินเธอขึ้นแล้วนี่สิ "อยู่นิ่งๆ ฉันดูให้อย่าขยับสิ" อีฟลินจับใบหน้าเขาได้จึงโน้มใบหน้าเข้าไปมองริมฝีปากเขาใกล้ๆ "ปากไม่เห็นจะมีแผลเลย ทำไมนายเจ็บล่ะ" เมื่อพิจารณามองดูริมฝีปากสีชมพูของเขา ก็ไม่เห็นว่าจะมีแผลตรงไหน ปากเขาก็ยังดีอยู่แถมยังเป็นกระจับสวยด้วย เธอยกนิ้วขึ้นลูบริมฝีปากหนาแผ่วเบาอย่างหลงใหลแบบไม่รู้ตัว ปากเขาสวยเสียจนเธอรู้สึกอิจฉา "ปากนายสวยจัง..." เธอกระซิบเสียงแผ่ว "หือ?" เสือใหญ่ขมวดคิ้วครางในลำคอ เขาขยับริมฝีปากนิดหน่อยจนร่างเล็กได้สติรีบผละเรียวนิ้วออกไป พร้อมกับขยับตัวออกห่างจากเขา เมื่อกี้เธอทำอะไรลงไป ริอ่านไปจับปากเขาอีก มันน่าตีมือตัวเองจริงๆ T//T "ปะ เปล่า..." อีฟลินหลบสายตาเขาเล็กน้อยก่อนจะบอกปัดๆ พรึบ! "เมื่อกี้เธอบอกว่าปากฉันสวยเหรอ" แต่ร่างสูงกลับอมยิ้มพร้อมกับยื่นหน้าเข้ามาใกล้เธอ จนคนตัวเล็กได้แต่นิ่งอึ้ง เพราะไม่คิดว่าเขาจะได้ยิน "..." "หึ! ปากเธอก็น่าจูบ ขอจูบได้ปะถือว่าแลกกัน :)"

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more