เก็บเกี่ยวความสุข
“ปล่อยนะ ปล่อย” นลินีขืนตัว ไม่ก้าวเดินตามแรงฉุด
“อย่าดื้อ” เขาหันมาดุ ลากเธอต่อไปจนถึงลานจอดรถ เมื่อถึงรถยนต์ของตน เขาจับตัวเธอยัดเข้าไปในรถ “อย่าออกมานะ ถ้าออกมาล่ะก็ ฉันเอาเธอตรงนี้แน่ แล้วอย่าท้าทายนะ เพราะฉันพูดจริงทำจริง”
นลินีปิดประตูใส่หน้าเขาเต็มแรง อย่างไม่กลัวประตูจะพัง และไม่สนใจด้วยว่า รถยนต์เขาราคาสูงถึงยี่สิบล้าน เมื่อเจ้าของรถนั่งประจำที่ นลินีออกฤทธิ์ทันที กำปั้นน้อยๆ แต่หนักมาก ทุบไปตามแขน พอเขาเอี้ยวตัวหลบ หลังคือจุดหมายแทน ทุบหลังสี่ห้าครั้ง
“โอ๊ยๆ โอ๊ย พอแล้ว จะฆ่าผัวหรือไง” เขาแค่พูด ไม่ทำร้ายเธอ เช่นผลักให้ร่างไปกระแทกกับประตู หรือจับข้อมือหญิงสาวไว้ ทำราวกับว่า ยอมให้นลินีประทุษร้ายตน “พอแล้วจ้ะ ผัวน่วมแล้ว”
“ดี น่วมได้ยิ่งดี อี๋อ๋อกับมันดีนัก นัดกันมาหรือไง” เสียงหวานตะเบ็งถาม
“ไม่ได้นัด โยมากับอิฐไง” มือใหญ่ลูบแขนข้างซ้ายไปมา จากความเจ็
