จุลภัทรตกใจเป็นครั้งที่สองเมื่อเห็นว่า ร่างกายของตนปราศจากเสื้อผ้า ชั่วขณะที่กำลังสงสัยว่า ตนเองอยู่ในสภาพนี้ได้อย่างไร ความตกใจก็ต้องเกิดอีกครั้ง เมื่อเห็นทรวดทรงท่อนบนของนลินีที่ลุกขึ้นนั่ง ความสวยงามตรงหน้าปราศจากเสื้อผ้าไม่ต่างกับเขา
ชั่ววินาทีที่เห็นสภาพตอนตื่นนอนของนลินี นอกจากเขาจะอึ้งกับดอกบัวคู่งามแล้ว ยังอึ้งกับเส้นผมยุ่งเหยิงกับดวงหน้าสวยหวานที่ยังมีคราบเครื่องสำอางหลงเหลือ แต่มันเพียงน้อยนิด หน้าหล่อนตอนนี้ใสสวยอย่าบอกใคร ชวนมองยิ่งนัก
ไม่สิ...ต้องไม่มอง ต้องไม่สนใจ มันไม่สวย มันขี้เหล่ ท่องไว้ ท่องไว้
“ว้าย!” นลินีตกใจบ้าง รีบยกผ้าห่มมาปิดบังทรวงอกที่กำลังเป็นอาหารตาของจุลภัทร พร้อมกับความสงสัยไม่ต่างกับเขาว่า ตนเองอยู่ในสภาพนี้ได้อย่างไร “มึงทำอะไรกู”
นลินีไม่ใช่สาวไร้เดียวสา หล่อนอายุสามสิบสองปี เป็นอายุที่มากพอจะรู้ว่า หากอยู่ในสภาพกายเปลือยเปล่าบนเตียงกับผู้ชาย สิ่งใด
