รฐาพยักหน้าและปลีกตัวออกไป กัญญกรลุกขึ้นขณะอุ้มลูกสาวเอาไว้ หนูลูกแพร์ของเธอยังคงหลับไหลหลังจากกินนมจนอิ่มเด็กหญิงตัวน้อยยังกินนมแม่และกัญญกรก็เต็มใจจะให้นมลูก เธอคิดว่าอยากให้ลูกกินนมของเธอมากที่สุดและนานที่สุดเท่าที่จะทำได้ กัญญกรลุกขึ้นและเดินกลับลงไปที่ชั้นล่างของแกลอรี่ซึ่งมีภาพวาดหลายชิ้นของเธอตั้งโชว์ผลงาน หากทว่าตอนนี้ยังมีคนเข้ามาดูผลงานที่โชว์เอาไว้ไม่มากเท่าไหร่และเมื่อเธอเดินลงไปก็พบว่ามีใครคนหนึ่งยืนดูผลงานซึ่งเป็นภาพวาดธรรมชาติ
“สวัสดีค่ะ....ไม่ทราบว่าคุณหรือเปล่าคะที่ต้องการจะมาติดต่อซื้อภาพวาดของดิฉัน”
เธอเอ่ยขึ้นและทันทีที่เขาหันกลับมากัญญกรก็ชาวาบไปทั้งตัวนัยน์ตาของเธอเบิกกว้างเมื่อเห็นว่าคนที่อยู่ตรงหน้าก็คือ
“พี่พีท...” เสียงของเธอแห้งแหบเหมือนละอองฝนที่ระเหิดหายไปท่ามกลางแสงตะวันและในเวลาเดียวกันบุรุษที่อยู่ตรงหน้าก็แสดงความประหลาดใจออกมาเมื่อได้พบเธออีกครั้ง ปฐพีก็
