“ฮัลโหล ว่าไงไอ้คิม”
“ไอ้ภูผา กูขอเบอร์พลอยชมพูหน่อยสิ”
“มึงจะเอาไปไหน” ภูผาไม่ใคร่อยากจะให้นัก เพราะกลัวมันไปวุ่นวายกับเธออีก
“ภายใน 5 นาที กูต้องได้”
หลังจากพูดจบก็กดวางสายไปเลย ไอ้แม่งเอาแต่ใจไม่เคยเปลี่ยน
พอเขาถึงโรงพัก ก็พาเด็กๆลงมา พร้อมกับเทียนหอมที่หน้างอด้วยความไม่ไปใจสุดขีด เธองงว่าเขาจะสนใจอีกพวกเด็กสองคนนี้ทำไมนักหนา! เสียงเวลาชะมัด
“สวัสดีครับ มีอะไรให้ผมช่วยครับ พาลูกมาน่ารักเชียว แฝดเหรอครับเนี่ย?”
“เอ่อ ไม่ใช่ลูกผมครับ พอดีว่าผมขับไปเจอข้างทางแล้วเห็นเด็ก เลยคิดว่าพามาโรงพักดีกว่านะครับ” คิมหันต์รีบออกตัวก่อน เพราะตอนนี้เขาไม่แน่ใจอะไรเลยสักอย่าง
“อ้าวเหรอครับ นึกว่าลูกคุณสะอีกหน้าเหมือนกันมากเลย”
เขาหันไปมองดูเด็กชัดๆ ก็จริงอยู่ที่เด็กฝาแฝดคู่นี้หน้าเหมือนเขามาก มากจนเขาเองก็ตกใจ ถ้าเป็นลูกของพลอยชมพูจริง เขากับเธอ มีเรื่องต้องคุยกันยาวแน่!
“แม่ชื่ออะไรครับ
