Rrrrr. Rrrrr.
“ฮัลโหล เออ เคๆ เดี๋ยวกูออกไป” เขาพูดจบก็วางสาย ก่อนจะไปเปิดตู้เสื้อผ้า พร้อมหาเสื้อตัวใหม่ใส่ พลอยชมพูได้แต่มองผ่านม่านน้ำตา ก่อนจะตัดสินใจกอดเขาที่กำลังหันหลังอยู่
“คิม อย่าไปได้มั้ย คืนนี้อยู่กับชมนะ ชมรู้สึกไม่ดีเลย ชมต้องการคิม ฮืออออ!”
เธอสะอื้นไห้ น้ำตาอาบรดหลังเขา ความเข้มแข็งที่เธอมีมันพังทลายลง คืนนี้เธอคงไม่สามารถอยู่คนเดียวได้จริงๆ
“คิมมีนัดกับเพื่อนแล้ว นี้คิมก็ทิ้งเพื่อนมาหาชม มาช่วยชมแล้ว ชมจะเอาอะไรอีก อย่าเรียกร้องมากได้มั้ย ชมอยู่คนเดียวแล้วทบทวนความผิดของตัวเองด้วย”
เขาแกะมือเธอออก ก่อนจะใส่เสื้อยืดสีดำแบรนด์โปรดอย่างรวดเร็ว
“คิมอยู่กับชมไม่ได้เหรอ ชมกลัว!”
“เพื่อนคิมก็สำคัญนะชม”
พูดจบเขาก็คว้ากุญแจรถและออกไปจากห้องโดยไม่ได้สนใจเสียงสะอื้นของเธอ
“แล้วชมล่ะ ชมสำคัญกับคิมบ้างมั้ย!” คำถามแผ่วเบาของเธอ แต่คงไปไม่ถึงคนที่หันหลังเดินออกไปแล้ว เธอทิ้งตัวลงบนที่นอนก่อนทรุดตัวร้องไห้โฮ อย่างเจ็บปวด แผลที่กายไม่นานมันคงหาย แต่แผลที่ใจ คงต้องใช้เวลายาวนาน กว่าจะฟื้นฟูมันได้
.
.
.
ตั้งวันนั้น พลอยชมพูกับคิมหันต์มีแต่ความมึนตึงกันมากขึ้น เธอเย็นชาและปล่อยวางมากขึ้น เดี๋ยวนี้คิมหันต์ออกไปเที่ยวข้างนอกบ่อย จนแทบจะไม่อยู่ติดห้องเลย ปล่อยให้เธอนอนตามลำพังคนเดียว จนเธอชินชาไปแล้วกับการถูกทิ้ง นานๆทีเธอจะเจอกับเขาที่คอนโด และอยู่ด้วย สถานะของเธอตอนนี้ เหมือนคนที่ไม่ได้รักกันแล้ว แต่แค่อาศัยอยู่ห้องเดียวกันเฉยๆ เท่านั้นเอง
“อ้วกกกกก!!!! แหวะ!!!!! อ้วกกกกก!!!”
เสียงโอ้กอ้ากของหญิงสาวปลุกให้คิมหันต์ที่เพิ่งล้มตัวลงนอนได้ไม่ถึงสามชั่วโมงหงุดหงิด นานๆทีเขาจะกลับมานอนกับเธอ แต่กลับรบกวนจนเขาไม่สามารถที่จะหลับลงได้
“ชมเป็นอะไร? เสียงดังแต่เช้า น่ารำคาญ” พลอยชมพูที่ตื่นขึ้นมาตอนเช้า มีอาการเหมือนบ้านหมุน เวียนหัว เธออ้วกจนหมดแรง หมอไส้หมดพุง จนไม่มีอะไรออกมาได้อีกแล้ว นอกจากน้ำใสๆขมๆ
“สงสัยชมจะเครียดลงกระเพาะ” เธอตอบเขาแบบเฉยชา แต่ใจคิดเครียดไปถึงอาการที่เธอเป็นตอนนี้ เพราะเท่าที่นับได้ ประจำเดือนเธอขาดหายไปถึงสองเดือนแล้ว แต่ปกติมันก็มาๆหายๆ แบบนี้ประจำ
“คิมไปนอนเถอะ ชมโอเคแล้ว” หญิงสาวพยายามยันตัวขึ้นมา แต่ก็ต้องรู้สึกเวียนหัวอีกครั้ง
”ใครจะไปนอนต่อได้ แม่ง!! หงุดหงิดฉิบ” เขาพูดพร้อมทั้งเสยผมอย่างโมโห ที่โดนปลุกแต่เช้า ก่อนจะคว้าเอาบุหรี่ที่หัวเตียงมาสูบ
“ชมขอโทษนะ ที่ทำให้คิมต้องตื่นนอน” เธอได้กลิ่นบุหรี่ก็ผะอืดผะอมอีกรอบ จนต้องวิ่งไปอ้วกในห้องน้ำอีก ชายหนุ่มเห็นท่าทางดังกล่าวก็นึกแปลกใจ
“ประจำเดือนชมมาปกติมั้ย”คิมหันต์ถามอย่างสงสัย
“ปกติ เพิ่งหมดไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว” เธอเลือกที่จะโกหกเขา เพราะเธอไม่รู้ว่าตอนนี้เขายังรู้สึกแบบเดิมกับเธอรึเปล่า
“ก็แล้วไป หลังจากแตกในก็กินยาทุกครั้ง คงไม่ท้องหรอก”
เขาพูดอย่างไม่ยี่หระ แล้วก็ไม่คิดจะเอ่ยปากพาเธอไปหาหมอด้วย เธอมองเขาด้วยแววตาตัดพ้อ ขนาดเธอดูไม่สบายขนาดนี้ เขาก็ยังไม่มีกะจิตกะใจจะเห็นใจเธอเลย หรือครั้งนี้จะเป็นครั้งที่ความอดทนเธอกำลังจะขาดสะบั้นลง
ชายหนุ่มอาบน้ำ แต่งตัว แล้วพร้อมออกไปจากห้องอย่างเคย โดยที่ไม่ได้สนใจจะไถ่ถามสารทุกข์สุขดิบเธออีกเลย พลอยชมพูไม่ได้ไปเรียนวันนี้ แต่กลับตัดสินใจไปหาหมอแทน เพราะเธอรู้สึกกังวลอย่าบอกไม่ถูก
“คนไข้ตั้งครรภ์ได้ 7 week แล้วนะครับ นี้คือ..”
ในหูของเธอได้ยินแค่ว่าเธอท้อง เสียงรอบข้างเธอก็ดับไปเลย มันอื้อเสียจนไม่ได้ยินคำที่หมอพูดต่อไปแม้แต่คำเดียว
เธอออกมาจากคลีนิกด้วยอาการงงๆ มึนๆ พร้อมจับที่ท้องเบาๆ ลูกของเธอ ลูกที่มาในตอนที่เธอยังไม่พร้อมแม้แต่นิดเดียว ถ้าเธอใจเหี้ยมกว่านี้ อาจจะถามถึงการที่เอาเด็กออกแล้วด้วยซ้ำ แต่เธอก็ไม่กล้าพอ! ได้แต่คิดทบทวนว่าเอาอย่างไรต่อ เธอจะบอกเรื่องนี้กับเขายังไงดี เดาปฏิกิริยาเขาไม่ถูกเลย ระหว่างนั่งรถเมล์กลับคอนโด เพราะยังผวากับการนั่งแท็กซี่ตามลำพัง เหนื่อยแทบขาดใจกว่าจะกลับมาถึงคอนโด
“อ่ะๆๆๆ คิมๆ อืมมมม”
เสียงครวญครางของผู้หญิงที่ดังลอดมาจากห้องนอนในคอนโด ทำเธอตัวชาตั้งแต่หัวจรดเท้า สิ่งเดียวที่เธอขอเขาเสมอมาคือ ต่อให้เขาจะไปนอนกับใครที่ไหน แต่ขออย่างเดียว อย่าพาใครมาซ้ำรอยเธอที่คอนโด ไม่งั้น เธอก็จะไปทันที!
ร่างบางตัดสินใจเดินไปในห้อง เพื่อดูให้เห็นกับตาว่า สิ่งที่เธอได้ยินนั้น มันจะตรงกับตาเห็น
ภาพที่ร่างของคิมหันต์กำลังซุกไว้ซอกคอผู้หญิงที่สวยหน้าตาดีคนหนึ่ง เธอตกใจมือไม้อ่อนจนทำข้าวของที่ซื้อมาหล่นลงจนเกิดเสียงดัง ดังพอที่จะทำให้คนสองคนหันมามอง
ร่างสูงทีสีหน้าตกใจเล็กน้อย เขาไม่คาดคิดว่าพลอยชมพูจะกลับมาเวลานี้ เพราะเขาดูตารางเรียนเธอแล้ว ดวงตากลมสวยเบิกกว้างอย่างตกใจเหมือนช็อกกับภาพตรงหน้า ก่อนที่น้ำตาร้อนๆจะไหลรินออกจากดวงตาคู่สวย แต่ผู้หญิงที่อยู่บนเตียง กลับแสยะยิ้มมองย่างสะใจ เธอรอวันนี้มานานแล้ว วันที่แฟนของเขาจะสำเนียกตัวเอง ว่าที่แท้ เธอก็ไม่ได้วิเศษวิโสกว่าใครเลย