นางบำเรอมาเฟีย [PWP]

ตอนที่ 6 งานพิเศษ

เมื่อถึงหน้าห้องแห่งหนึ่งแม่บ้านที่ยืนอยู่หน้าห้องเปิดประตูให้เด่นจันทร์ เธอจึงก้าวเดินเข้ามาในห้องแห่งนี้ เธอมองเข้ามาในห้องนี้ เป็นห้องสีขาวขนาดใหญ่พอสมควรตบแต่งสไตล์แวร์ซายส์ อีกทั้งยังมีเครื่องใช้สอยอย่างครบครัน เธอมองไปยังเตียงนอนขนาดใหญ่แปดฟุต ห้องน้ำกระจกใสมองทะลุเข้าไปในห้องเห็นทุกอย่างแจ่มชัด ดูยังใหญ่โตกว่าห้องนอนในบ้านเธอเสียอีก

ทันใดนั้นเธอรู้สึกแม่บ้าสองคนกำลังถอดเสื้อผ้าของเธออยู่ ทำให้เธอรู้สึกตกใจ โดยการขัดขืนทันที

“จะทำอะไรคะ” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตกใจและตื่นตระหนก ขณะพวกเธอพยายามจะถอดเสื้อผ้า ของเธอออก

“พวกเราจะช่วยคุณอาบน้ำ” หนึ่งในสองคนเอ่ยบอกเธอเช่นนี้ เธอจึงขัดขืนอีก

“ฉันไม่อาบ ทำไมฉันต้องอาบ” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงดุดัน

“เป็นคำสั่งของนายท่าน ให้พวกเราอาบน้ำให้คุณเถอะค่ะ พวกเราไม่อยาก”

“โดนไล่ออก” หนึ่งในสองคนเอ่ยบอกเช่นนี้

“ฉันไม่เคยแก้ผ้าต่อหน้าใครนะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงดุดัน

“อาบน้ำเถอะค่ะ เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว” แม่บ้านหนึ่งในสองคนเอ่ยบอกเช่นนี้ เด่นจันทร์ยืนชั่งใจอยู่เช่นนี้ ว่าทำไมเจ้านายของเธอต้องให้เธออาบน้ำก่อนเจอเขา อีกทั้งเขาบอกกับเธอว่ามีงานพิเศษให้ทำ แล้วงานนั้นมันคืองานอะไรกันแน่นะ

เด่นจันทร์รู้สึกได้ว่าหนาวเย็นขึ้นมาโดยทันที เธอจึงมองเรือนร่างของตัวเอง มันทำให้เธอตกใจอย่างยิ่งที่เธอเปลือยเปล่าต่อหน้าของหญิงสาวแม่บ้านทั้งสองคน อีกทั้งแม่บ้านคนหนึ่งจับมือเรียวของเธอทันที ทำให้เธอชักมือออกด้วยความตกใจ และใช้มือทั้งสองข้างปิดอกอวบอิ่มที่ล้นทะลัก และความเป็นหญิงที่อวบอูมได้รูปสวยทันที

“จะทำอะไร” เด่นจันทร์เอ่ยถามเสียงหลง

“เราจะพาคุณไปอาบน้ำ ถ้าช้ากว่านี้พวกเราจะโดนดุ” แม่บ้านหนึ่งในสองคนเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา เด่นจันทร์มองสีหน้าของพวกเธอที่ดูหวาดกลัวเมื่อพูดถึงนายท่าน

“พวกคุณออกไปก่อน ฉันจะอาบน้ำคนเดียว” เด่นจันทร์เอ่ยบอกเช่นนี้

“เป็นคำสั่งของนายท่าน พวกเราไม่อาจขัดขืนได้”

“นายท่านคงไม่โรคจิตนั่งดูฉันอาบน้ำจากกล้องวงจรปิดหรอก” เด่นจันทร์เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงมองทุกมุมห้องว่ามีกล้องวงจรปิดไหม

แต่ทันใดนั้นพวกเธอทั้งสองคนจับเธอนั่งลงในอ่างจากุชชี่ขนาดทรงกลมทันที

“เดี๋ยวก่อน จั๊กจี้ อย่าตรงนั้นไม่ได้ ฮา...ฮา...ฮ่า...”

สาวใช้ทั้งสองคนจับเธออาบน้ำนมราวกับเด็ก สาวใช้อีกคนรวมกันเป็นสาวมาบีบขมับเธอ ให้เธอผ่อนคลาย แต่เธอสะบัดหน้าไม่ให้เธอจับ ขณะที่สาวใช้สองคนคนเดิมขัดถูตัวด้วยฟองน้ำ มืออีกข้างหนึ่งของพวกเธอจับแขนเธอไว้ เธอจึงต้องปล่อยเลยตามเลย จนเสร็จขบวนการอาบน้ำ พวกเธอพาเด่นจันทร์มานั่งที่โซฟาสีดำนอกห้อง ทำเล็บ แต่งหน้าและม้วนผมทำกับว่าเธอเป็นเจ้าหญิงที่หายสาบสูญมานานหลายปี

“ฉันถามจริงๆ ผู้หญิงที่มาทำงานพิเศษที่บ้านหลังนี้ พวกคุณต้องทำแบบนี้ให้พวกเธอเหรอ” เด่นจันทร์เอ่ยถามสาวใช้ด้วยความสงสัย เพราะพวกเธอปฏิบัติกับเธอราวกับเป็นเจ้าหญิง อีกทั้งพวกเธอยังให้เธอแต่ชุดเดรสสั้นแทบจะเสมอความเป็นหญิง และสายเดียวคอถ่วงลึกจนเป็นเนินอกอวบอิ่มที่กลมดิก มันทำให้เธอดูเซ็กซี่จนมากเกินไป

“นายท่านไม่เคยพาผู้หญิงมาที่บ้านหลังนี้ค่ะ นอกจากนั้นพวกเราไม่รู้จริงๆ” สาวใช้หนึ่งในสี่คนเอ่ยบอกเช่นนี้

และแล้วประตูบานใหญ่ก็เปิดออกกว้างชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลาก้าวเดินข้ามาในห้องกว้าง อีกทั้งเขายังสวมกางเกงยีนสีดำ และเสื้อเชิ้ตสีดำติดกระดุมล่างเพียงแค่สามเม็ดเท่านั้น ทำให้เธอซิกแพคที่แข็งเป็นไตราวกับออกกำลังกายอย่างหนัก หันมามองเขาผู้เป็นนายแม่บ้านเหล่านั้นก้มโค้งเล็กน้อย และก้าวเดินออกไปในห้องทั้งหมด

ลัคนัยมองเธอด้วยสีหน้าเรียบเฉย และพึงพอใจในเวลาเดียวกัน เขาค่อยๆ ก้าวเดินมาหาเธอที่ยืนอยู่ข้างโซฟา เธอจึงเปิดประเด็นถามเขาทันที

“นายท่านคะ งานพิเศษที่จะให้ทำคืออะไรคะ”

เธอเอ่ยถามเช่นนี้ เขากลับเผยยิ้มที่มุมปากมองดูเธอตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าชั่วครู่ แล้วก้าวเดินไปที่เคาน์เตอร์บาร์ หันไปหยิบขวดเหล้าที่ตู้เหล้าที่อยู่ติดฝาผนัง มีเหล้าเรียงรายอยู่หลายขวด และแต่ละขวดอยู่ในช่องเก็บขวด ที่มีอยู่หลายสิบช่อง เขาหยิบบรั่นดีราคาแพงเทใส่แก้วคริสตัลทรงสั้น

“ถ้าไม่มีอะไรฉันจะขอกลับไปทำงานที่ร้าน” เธอเอ่ยบอกเช่นนี้ แล้วหมายใจจะถอดรองเท้าสั้นสูงออกเพื่อจะไปเปลี่ยนรองเท้าผ้าใบที่เธอใส่มา

“นั่งลงที่โซฟา” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยและดูมีอำนาจอย่างยิ่ง เธอจึงก้าวเดินไปที่โซฟานั่งลงบนโซฟาตัวเล็กที่นั่งได้เพียงคนเดียว

เมื่อเธอนั่งลงเธอจึงนั่งพับขาเฉียงข้างเพื่อไม่ให้เธอดูโป้จนเกินไป เพราะเดรสที่แม่บ้านให้เธอใส่นั้นสั้นเสียเหลือเกิน เธอมองที่ฝาผนังห้องที่มีนาฬิกาโบราณตั้งอยู่ที่เคาน์เตอร์วางของ ตอนนี้เข้าย่างตีหนึ่งแล้ว ทำให้เธอรู้ว่าการที่พวกเธอขัดสีฉวีวรรณนั้นใช้เวลาไปมากเท่าไหร่ เขาก้าวเดินมานั่งที่โซฟายาว แล้ววางแก้วที่ใส่บรั่นดีเพียงก้นแก้ว วางไว้บนโต๊ะกระจกตรงหน้าเธอ และเขานั่งไขว่ห้างมองเธอ

“เคยนอนกับผู้ชายไหม” เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉยราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น แต่คนที่รับฟังกลับตกใจอย่างยิ่ง และตอบกลับไปด้วยน้ำเสียงตกใจ

“ไม่ค่ะ ถามทำไมคะ”

“อย่ามาตั้งคำถามกับฉัน ฉันถามเธอแค่ตอบอย่างเดียว” เขาเอ่ยด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย

“ค่ะ” เธอตอบเพียงคำเดียว

“ทำไมถึงมาทำงานที่นี่”

“ตอบสั้นหรือตอบยาว” เธอเอ่ยถามด้วยความแน่ใจ เพราะเพื่อครู่เธอตอบไม่กี่คำเธอกลับเหมือนโดนเขาดุ

“ตอบมาเถอะ”

“เมื่อฉันจบเพียงมัธยมปีที่หก พ่อก็เสียไปจากอุบัติเหตุ ทำให้ฉันต้องออกมาหางานทำ ฉันได้สมัครทำงานอยู่หลายที่ แต่พวกเขาไม่รับฉัน เพราะพนักงานเต็มบ้าง วุฒิไม่ถึงปริญญาตรีบ้าง แต่ร้านของท่านรับเด็กมัธยมปีที่หกเข้าทำงานได้ ฉันก็เลยมาทำที่นี่” เธอเอ่ยบอกเช่นนี้ เขามองสายตาของเธอด้วยสีหน้าที่ใสซื่อ และแววตาที่หมองเศร้าอยากมาก

“อยากรู้ไหมว่างานพิเศษที่ฉันหมายถึงมันคืออะไร” ลัคนัยเอ่ยด้วยน้ำเสียงทรงอำนาจ ทำให้เธอรู้สึกขนลุกแปลกๆ อย่างบอกไม่ถูก

“ไม่ทราบค่ะ” เด่นจันทร์เอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา

“ฉันเรียกเธอมา เพื่อจะมีเซ็กส์กับเธอ” ลัคนัยเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง เธอกลับเบิกตาโตขึ้นด้วยความตกใจอย่างมาก จนเธอพูดอะไรไม่ออก เขาจึงเขยิบเข้ามาใกล้เธอ เธอกลับลุกขึ้นยืนเพื่อหนีจากเขากลับเผยยิ้มมองใบหน้าเธอที่ตื่นตระหนก และลุกขึ้นยืน เธอถอยหลังเพื่อจะหนีเขา เขากลับเธอมาหาเธอด้วยท่าทางสง่างามดุจราชสีห์ เธอจึงหันหลังกลับทันทีเพื่อจะเดินไปที่ประตู

อย่าลืม 1 หัวใจ และ 1 คอมเม้นท์

เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยเด้อ