“นายให้ฉันมากเกินไปนะคะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา และหันกลับมามองเขาที่สวมผ้าขนหนูเพียงชิ้นเดียวที่ปิดเบื้องล่างอย่างหมิ่นเหม่
“เงินเข้าบัญชีวันหนึ่งเป็นยี่สิบสามสิบล้าน ฉันไม่ได้เป็นแค่เจ้าของไนต์คลับ แต่ฉันมีโรงแรม รีสอร์ท และอสังหาริมทรัพย์อีกหลายที” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
“โอเค ฉันขอไปอาบน้ำก่อน” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
กริ๊ง!!!...
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น เธอมองหน้าจอโทรศัพท์ของตัวเองว่าใครโทรมา จึงรีบรับสายทันที
“ว่าไงรุจ”
“เมื่อเช้าพี่ไม่ได้กลับบ้านเหรอ เห็นพี่ไม่ได้หุงข้าว”
“เมื่อคืนพี่ทำงานพิเศษ เลยไม่ได้กลับ”
“ไม่เป็นไรผมกินโจ๊กป้าประนอมที่ตลาดเช้าแล้ว พี่ไม่ต้องห่วงทำงานไปเถอะ”
“ขอโทษจริงๆ นะ”
“ไม่เป็นไรครับ แค่นี้นะ ผมต้องทำรายงานส่งอาจารย์”
“โอเคจ้า”
เธอกดหน้าจอแล้วตัดสายทิ้งไป เธอมองไปที่เคาน์เตอร์บาร์ที่กำลังเทบรั่นดีใส่แก้ว เธอจึงก้าวเดินเข้าไป
