ตอนที่ 3 พร้อมแล้ว
716 Words
เด่นจันทร์เดินถือถาดมาที่เคาน์เตอร์เสิร์ฟอาหาร ลลิตาเพื่อนสาวของเธอส่งใบเสร็จให้เธอเอาไปให้ลูกค้า เด่นจันทร์จึงรับเอาไว้ แต่ทว่าลลิตาและเด่นจันทร์เห็นว่าวาโยผู้จัดการร้านเดินมาทางนี้ เธอจึงยกมือไหว้ทันที วาโยจึงพยักหน้าเล็กน้อย
“เด่นจันทร์ตามฉันมา” วาโยเอ่ยบอกเช่นนี้
“ค่ะ” เด่นจันทร์เอ่ยบอกเขา แล้วจึงส่งถาดใบเสร็จให้กับบริกรชายที่เดินเข้ามา บริกรชายไว้วาโย และรับใบเสร็จจากเด่นจันทร์ เด่นจันทร์จึงเดินตามวาโยไปยังลิฟต์ทันที
พอก้าวเดินออกจากลิฟต์เธอกลับสงสัยทำไมเขาพาเธอมายังชั้นห้า ที่นี่มีแต่ห้องพรีเมี่ยมวีไอพีด้วยกันทั้งสิ้น และมีทั้งหมดเพียงห้าห้อง วาโยพาเธอเดินมายังห้องท้ายสุดเป็นห้องขนาดใหญ่ที่สุดด้วย อีกทั้งห้องนี้ถูกปิดมาถึงสี่ปีอีกด้วย
“ก่อนเข้าไปในห้อง ฉันขอบอกเธอว่าชายที่อยู่ในห้องคือนายท่าน เธอต้องคอยบริการท่านในคืนนี้ นายท่านไม่ชอบผู้หญิงที่ช่างพูด ช่างเจรจา หรือช่างถาม แต่ท่านชอบคนที่ชอบฟังคำสั่งของท่าน และข้อควรระวังท่านไม่ชอบให้ผู้หญิงคนไหนอยู่เหนือท่าน” วาโยเอ่ยบอกเช่นนี้
“ค่ะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“มีอะไรจะถามฉันไหม” วาโยเอ่ยถามเธอ
“นายท่านชื่ออะไรคะ”
“ท่านชื่อลัคนัย” วาโยเอ่ยบอกเช่นนี้
“ฉันพร้อมแล้วค่ะ” เธอเอ่ยบอกเช่นนี้ วาโยจึงเปิดประตูห้องให้เธอเข้าไป
สิ่งแรกที่เธอเห็นคือห้องหรูหราอลังการ แต่สีดำสนิท และไฟสีแดงสาดส่องในห้อง เธอคิดว่ามันคล้ายกลับห้องเชือดเสียงมากกว่า แต่ทว่าเธอเห็นชายหนุ่มใบหน้าหล่อเหลามีหนวดที่คาง เหนือริมฝีปาก และโหนกแก้ม ทำให้หน้าของเขาดูคมและดุดัน เมื่อมองไปยังเสื้อผ้าที่สวมใส่ เขานั้นสวมใส่เสื้อเชิ้ต ติดกระดุมจากด้านล่างไล่ขึ้นมาเพียงสามเม็ด และกางเกงสแล็คสีดำที่เขาสวมใส่ อีกทั้งในมือของเขายังถือแก้ววิสกี้อยู่ในมือ และในแก้วนั้นมีวิสกี้เพียงเล็กน้อย
“จะมองอีกนานไหม” ลัคนัยเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย ทำให้เธอหลุดจากภวังค์ แล้วก้าวเดินเข้ามายืนตรงหน้าเขาห่างกันประมาณหนึ่งเมตร
“มีอะไรให้เด่นรับใช้คะ หรือว่าเด่นทำอะไรผิดไป” เด่นจันทร์เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงประหม่า อีกทั้งมือเรียวของเธอนั้นเย็นฉ่ำด้วยความหวาดกลัวเล็กน้อย เขามองใบหน้าเธอชั่วครู่ และวางแก้ววิสกี้ลงบนโต๊ะกระจก ทำให้เธอตกใจเล็กน้อย เพราะมันเสียงดังออกมาก้องในโสตประสาทของเธอ
“เธอชื่อเด่นจันทร์ใช่ไหม” เขาเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
“ค่ะ ฉันชื่อเด่นจันทร์ อรรณภพ”
“ทำไมถึงมาทำงานที่นี่”
“เด่นทำงานที่นี่เพื่อหาเงินให้น้องเรียนค่ะ” เธอเอ่ยบอก
“พี่ที่ดี” เขาเอ่ยบอกเช่นนี้
“มีอะไรให้เด่นรับใช้ท่านไหมคะ” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“อยากได้งานพิเศษไหม” เขาเอ่ยถามเช่นนี้ หยิบแก้วและดื่มวิสกี้ในแก้วจนหมด
“มีอะไรให้เด่นทำหรือคะ” เธอเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น
“ตอบฉันแค่ว่า อยากทำ หรือ ไม่อยากทำ” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย เด่นจันทร์ยืนคิดหาคำตอบเพียงครู่และเอ่ยบอก
“อยากทำค่ะ” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา
“พรุ่งนี้สี่โมงเย็นจะมีรถไปรับเธอที่บ้าน”
“ให้ไปทำอะไรคะ” เธอเอ่ยถามด้วยความสงสัย
“อย่าถามมาก ออกไปได้แล้ว” เขาเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงเรียบเฉย
“ค่ะท่าน” เธอเอ่ยบอกด้วยน้ำเสียงแผ่วเบา และกว้างเดินออกไปด้วยความงวยงงว่าเขาจะให้เธอทำงานล่วงเวลา และงานที่ว่ามันคืออะไร ประเด็นก็คือ รับงานนี้ไปเลยแล้ว จะยกเลิกก็ไม่ได้ เพราะคนที่พูดคุยกับเธอ คือบอสใหญ่ของที่นี่
อย่าลืม 1 หัวใจ และ 1 คอมเม้นท์
เพื่อเป็นกำลังใจให้ไรท์ด้วยเด้อ
- Writer
