เข้าไปหลังร้านเพื่อจัดเตรียมสินค้าให้เจ๊อร เมื่อพ้นหน้าร้านและเป็นมุมหลบพอดี ร่างบางก็ถูกรวบตัวเข้าไปกอด
"อ้ะ!...พ่อหนึ่ง!" ณชาใจหายวาบ เงยหน้าขึ้นจากแผ่นอกกว้างที่ไร้เสื้อก็ถลึงตาใส่คนฉวยโอกาสที่เข้ามาโอบกอดเธอไว้ ถ้าคนงานในร้าหลังจากค่ำคืนที่ผ่านมา ณชารับคำขอโทษจากคุณพ่อบุญธรรมทั้งสองคนจนอิ่มเอมล้นทะลัก วันนี้หญิงสาวถึงกับปวดเนื้อปวดตัวระบมไปทั้งร่าง พาร่างกายอันอ่อนเพลียเข้ามาทำงานที่ร้านของคุณพ่อทั้งสอง ที่เปิดร้านขายส่งขนาดใหญ่ในตัวจังหวัด
ขายส่งทุกอย่างที่เป็นสินค้าอุปโภคบริโภคให้แก่ร้านขายของชำตามหมู่บ้าน ตามอำเภอ มีรถส่งของวิ่งไปส่งถึงหน้าบ้าน เพียงแค่โทรมาสั่งตามยอดขั้นต่ำที่กำหนดไว้ สินค้าจากทางร้านก็จะเดินทางไปถึงหน้าบ้านท่าน
"สวัสดีจ้าหนูชา" เสียงทักทายหวานหูดังมาก่อนตัว ณชาไม่ต้องเงยหน้าขึ้นมองก็ทราบว่าเจ้าของเสียงนี้คือใคร
เจ๊อร เจ้าของร้านขายส่งอีกอำเภอหนึ่ง เป็นลูกค้าประจำกระเป๋าหนักที่มาซื้อของที่ร้านแทบทุกอาทิตย์ก็ว่าได้ และต้องมาด้วยตัวเองเสียด้วย ไม่รู้ว่าอยากมาซื้อของหรืออยากมาซื้อเจ้าของร้านสองคนกันแน่ ถึงได้ขยันมาบ่อยขนาดนี้ ทั้งที่ระยะทางจากร้านของเจ๊อรมาถึงร้านก็ร่วมห้าสิบกิโล ไปกลับก็ร่วมหนึ่งร้อยกิโล
"สวัสดีค่ะเจ๊อรคนสวย" ปากหวานเอาใจลูกค้าสาววัยสี่สิบปี
"หนูชาก็พูดไปเรื่อย สงสวยอะไรกัน เจ๊น่ะแก่แล้ว" ปากบอกว่าแก่ทว่าใบหน้ากลับยิ้มรับคำชมจนเห็นรอยย่นบริเวณหางตา
"แหม...แก่ที่ไหนกันคะ เจ๊ยังสวยอยู่เลย แล้ววันนี้เอาอะไรบ้างคะเนี่ย" เจ๊อรไม่พูดพร่ำทำเพลงให้ยืดยาว หยิบรายการที่ตัวเองจดใส่กระดาษออกมาจากกระเป๋าส่งให้ณชา
"ตามนี้เลยจ้า แล้วนี่พ่อๆ หนูไปไหนกันซะล่ะ เจ๊ไม่เห็นเลย" นี่แหละคือจุดประสงค์หลักที่เจ๊อรหอบสังขารนั่งรถมาไกล เพื่อมาซื้อของถึงตัวจังหวัด เพราะอยากเห็นเจ้าของร้านนี้
"พ่ออยู่โกดังหลังร้านค่ะ ดูพนักงานเอาของขึ้นรถไปส่งลูกค้า" สีหน้าของเจ๊อรแสดงอาการผิดหวังออกมาอย่างเห็นได้ชัด
ณชามองแล้วก็อมยิ้ม จะว่าสงสารเจ๊อรก็สงสาร เพราะเจ๊แกเทียวไล้เทียวขื่อมานาน ตั้งแต่เธอเข้าเรียนปีหนึ่งเห็นจะได้ จนตอนนี้อีกไม่กี่เดือนเธอก็เรียนจบ เจ๊อรแกก็ยังไม่ละความพยายาม ไม่อยากจะคิดเลยหากเจ๊แกรู้ว่าเธอที่นั่งอยู่ตรงหน้าแกตอนนี้ กับผู้ชายที่เจ๊แกอยากได้ มีความสัมพันธ์เกินเลยมากกว่าพ่อลูกจะเป็นอย่างไร แกจะช็อกจนเลิกมาซื้อของไหมนะ
"เดี๋ยวก็คงมาแล้วค่ะ รถวิ่งออกไปแล้ว" ณชาเอ่ยต่อ เมื่อเห็นรถกระบะส่งของวิ่งออกจากร้านไป
"จ้า" ครั้งนี้เจ๊อรยิ้มอย่างมีความหวังออกมาบ้าง
"งั้นเจ๊นั่งรอก่อนนะคะ เดี๋ยวชาไปจัดของให้" ณชาเดินออกไปเมื่อเจ๊อรพยักหน้ารับ ร่างบางหายนมาเห็นเข้าจะทำยังไง
หนึ่งจึงกดจูบลงบนเรียวปากอิ่มลงไปหนักๆ ไม่มีการรุกล้ำแต่อย่างใด เลยมายังแก้มนุ่มทั้งสองข้างสูดความหอมเข้าปอดฟอดใหญ่
"ชื่นใจ หายเหนื่อย"
"ปล่อยก่อนค่ะ เดี๋ยวคนมาเห็น" แม้ความสัมพันธ์ของทั้งสามจะเกินเลยไปสุดโต่ง ทว่าเรื่องนั้นกลับถูกเก็บเป็นความลับไม่มีใครรู้ เมื่ออยู่ในที่สาธารณะทั้งสามจึงคงสถานะไว้เพียงพ่อลูกที่สนิทกันมาก แม้จะมากเกินไปในหลายๆ เรื่อง อย่างเช่นการโอบไหล่ โอบเอว จับมือและช่วงหลังๆ รู้สึกจะหนักขึ้นเรื่อยๆ เพราะบางทีพ่อของเธอทั้งสองคนก็ให้เธอนั่งตักบ้าง หอมแก้มเธอบ้าง และยังทำต่อหน้าคนงานในร้านเสียด้วยในบางครั้ง จนเธอต้องปรามบ่อยๆ
"พ่อดูแล้วไม่มีใคร ขอจูบหน่อยได้ไหม วันนี้ขึ้นของเหนื่อยมาก" ไม่ได้พูดเกินจริงแม้แต่คำเดียว เพราะพูดไปเกินไปหลายสิบคำต่างหาก แค่ไปยืนคุมคนงานยกของจะเหนื่อยอะไรหนักหนา
"เด็กในร้านเป็นคนทำเหอะ พ่อหนึ่งไม่ได้ทำ" รู้ทันไปอีกลูกคนนี้
"ใครว่าล่ะ พ่อก็ช่วยเหมือนกัน ดูสิ เหงื่อเต็มตัวเลย นะครับ ขอจูบเพิ่มพลังหน่อย" ออดอ้อนทั้งน้ำเสียงและแววตาขนาดนี้ ณชาจะใจแข็งได้อย่างไร
เขย่งปลายเท้าขึ้นมอบจูบหวานเป็นการแก้เหนื่อยให้หนึ่ง เรียวปากอิ่มบดขยี้สอดแทรกปลายลิ้นเข้าสู่โพรงปากหนา เกี่ยวตวัดรัดเรียวลิ้นสากเร่าร้อน ไม่มีเวลามาอ้อยอิ่งเพราะเวลามีจำกัด
หนึ่งก็ไม่อยากอ้อยอิ่งเช่นกัน วงแขนแกร่งรัดร่างบางแนบแน่น กดบั้นท้ายเล็กให้สัมผัสกับตัวตนที่นูนขึ้นมา แม้จะยังไม่แข็งตัวทว่ากลับสัมผัสได้ถึงลำใหญ่ของมันที่นอนหลับใหลในกางเกงยีน มือหนาลูบไล้แผ่นหลังบางเบาๆ ไล่ต่ำลงมายังชายเสื้อสอดมือเข้ามาด้านในบีบขยำเต้างามลงไป
"อื้อ..." ณชาร้องค้าน เมื่อนิ้วแกร่งเริ่มทรมานเธอด้วยการเขี่ยยอดอกรัวเร็ว พร้อมกับมือที่บีบเคล้นเช่นกัน
"ชา พ่ออยากแล้วอะ"
"ไม่ได้ค่ะ เจ๊อรมา นั่งรอของอยู่ข้างนอก" หนึ่งไม่สนใจคำพูดณชา ซุกไซ้เรียวปากเข้าหาซอกคอขาว จนณชาต้องผลักใบหน้าคมออกห่าง
"พ่อหนึ่ง พอได้แล้วค่ะ ชาต้องไปจัดของให้เจ๊อร"
"ให้เด็กในร้านไปจัดก็ได้นี่ครับ เพราะตอนนี้พ่ออยากจัดชาแล้ว" ว่าพร้อมกับจับมือณชามาวางบนเป้ากางเกงของตัวเอง ซึ่งตอนนี้แท่งเนื้อเริ่มแข็งขึงขึ้นมาเสียแล้ว
"นะครับคนดีของพ่อ ให้พ่อจัดชานะครับ สัญญาว่าจะทำแค่รอบเดียว"
"แต่ว่า...อ้ะ" เสียงค้านกลายเป็นเสียงครางเมื่อมือหนา ลูบไล้กายสาวที่ซุกซ่อนในกระโปรงตัวสั้นของหญิงสาว กรีดนิ้วลงบนรอยแยกเพื่อกระตุ้นอารมณ์ของณชา
"พ่อรู้ว่าชาก็ต้องการ เดี๋ยวพ่อเข้าไปรอให้ห้องทำงาน หนูเอาบิลไปให้เด็กในร้านและรีบเข้าไปหาพ่อนะครับ" กดจูบลงบนเรียวปากอิ่มอีกครั้ง และรีบผละเดินหนีไป ก่อนที่ตัวเองจะอดใจไม่ไหวและจับณชากินกลางร้าน