เผลอหลับไปไม่รู้เมื่อไหร่รู้สึกตัวตื่นขึ้นมาอีกทีก็เกือบจะข้ามวันแล้ว และก็ตื่นมาในสภาพที่เหมือนอีเพิ้ง หมดสภาพไม่เหมือนคน ถึงจะมองไม่เห็นตัวเองตอนนี้ก็พอจะเดาได้ว่ามันคงไม่น่ามองแน่ๆ ผมเผ้าฟูฟ่องกระเซอะกระเซิงรุงรังมากแน่ๆ ล่ะ
เฌอรีนลุกออกจากเตียงด้วยอาการงัวเงีย เธอเดินเข้าห้องน้ำเพราะมองไม่เห็นเขานอนอยู่บนเตียงด้วยกัน ไม่รู้ว่าหายไปไหนหรอก แต่ก็ไม่แปลกที่จะไม่เห็น เพราะมันก็เป็นเรื่องปกติอยู่แล้ว
ตึก ตึก ตึก
“ตื่นละเหรอ?”
“เฮ้ย!!” หญิงสาวร้องอุทานออกมาด้วยความตกใจเพราะเห็นเขาอยู่ในห้องน้ำก่อนแล้ว และภาพตอนนี้ก็ดูไม่น่ามองเท่าไหร่ด้วยสิ เขาแก้ผ้าแก้หมดเลย เห็นส่วนนั้นที่ห้อยโตงเตงและขนรำไรตรงท้องน้อยลงเป็นทางเรื่อยลงไป
“ตกใจทำไม ทำอย่างกับไม่เคยเห็น”
“ตกใจเพราะเห็นคุณเนี่ยแหละ ไม่ได้ตกใจเพราะเห็นหนอนน้อยหรอก”
“เธอว่าไงนะ!”
“จะเสียงดังทำไม ฉันก็พูดชัดแล้วนี่ หนอนน้อย..”
