รักษ์พาอบอุ่นกลับไปที่ร้านกาแฟตอนหกโมงเย็น หลังจากที่พาคนป่วยซึ่งเกือบจะหายดีแล้วแวะทานข้าวที่ร้านอาหารตามสั่งข้างโรงพยาบาล นั่งทำงานรออยู่ที่นั่นจนกระทั่งร้านปิด ก่อนจะขับรถตามมาส่งอบอุ่นถึงที่บ้าน ทั้งที่อบอุ่นก็ยืนยันกับเขาไปอย่างหนักแน่นแล้วว่าเธอสามารถขับรถกลับบ้านเองได้ แต่รักษ์ก็ไม่ยอม ยื่นคำขาดถ้าไม่ให้เขาขับรถตามมาส่งก็ต้องนั่งรถมากับเขา
ซึ่งอบอุ่นทำแบบนั้นไม่ได้ พรุ่งนี้เธอยังต้องใช้รถของตัวเองเพื่อขับไปทำงานที่ร้าน เมื่อปฎิเสธรักษ์ไม่ได้ สุดท้ายก็เลยต้องขับรถตามกันมาแบบนี้
เกือบสามทุ่มที่รถสองคันขับตามกันเข้ามาจอดตรงหน้าประตูรั้วหน้าบ้านหลังหนึ่ง แสงไฟในบ้านที่สว่างจ้าไปเกือบทั้งหลังทำให้อบอุ่นรู้ได้ทันทีว่าบิดามารดายังไม่เข้านอน อบอุ่นยื่นมือไปเปิดประตูเพื่อลงจากรถเดินไปที่รถเบนซ์ซีดานซึ่งจอดอยู่ด้านหลังรถของตัวเอง
“พ่อกับแม่ยังไม่นอน พี่รักษ์จะเข้าไปสวัสดีพวกท่านมั้ย?” อบอ
