"เอ้อ! ไม่มีอะไรหรอกลูก... มีธุระอะไรหรือเปล่าลูก?" พ่อนพรีบเปลี่ยนโหมดเพื่อไม่ให้ผู้มาใหม่เกิดความสงสัย
"อ๋อ พอดีผมไปหาพี่เหมยที่แผนกทะเบียนมา เขาบอกว่าพ่อเรียกพี่เขา ผมคิดว่าจะมีปัญหาอะไรกันหรือเปล่าผมเลยรีบมาครับพ่อ" ทุกคนเปลี่ยนโหมดด้วยความรวดเร็วซึ่งส่งผลให้ผู้มาใหม่อย่างน้องแค้มป์ไม่ทันได้สังเกตอะไรมากนัก จากสีหน้าแม้จะดูสงสัยอยู่บ้างก็ตาม
"ดูแค้มป์เป็นห่วงเป็นใยพี่เหมยมากเลยนะครับ" ผม พ่อนพและแม่ของผมต่างหันไปมองที่พ่อเป็นตาเดียว ด้วยสีหน้าเป็นกังวลเพราะไม่รู้ว่าท่านกำลังคิดจะทำอะไร
"พอดีผมเห็นว่าใกล้เวลาเลิกงานแล้ว ผมรู้ว่าพี่เหมยชอบไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะตรงข้ามหอเจ้าหน้าที่ ผมเลยจะมาชวนพี่เหมยครับแต่ถ้าพี่เหมยไม่สะดวกก็ไม่เป็นไรครับพ่อ"
"ไม่มีอะไรแล้วครับ ยังไงพ่อฝากดูแลพี่เหมยด้วยนะครับลูกชาย" น้ำเสียงและสีหน้าของพ่อดูผ่อนคลายมากขึ้นทั้งยังแฝงรอยยิ้มคล้ายกับคนมีความสุขไม่น้อ
