โครม!!
ด้วยความที่ผมตกใจบวกกับแรงสัญชาตญาณ ทำให้ผมใช้ฝ่ามือทั้งสองข้างผลักมันสุดแรงเกิด มันล้มหงายหลังกระแทกกับเก้าอี้ด้านข้างเตียงคนไข้
"ผม… ผมแค่จะดึงผ้าห่มคลุมให้พี่ครับ..." มันตอบคำถามผมทั้งน้ำตา ขณะที่ผมเห็นอะไรบางอย่างไหลออกมาบริเวณหางคิ้วของมันเป็นทาง
"แน่ใจนะว่าไม่ได้คิดจะทำอะไร" ผมยิงคำถามกลับโดยไม่สนใจกับสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นบนใบหน้าของมัน
"โอ๊ย! ข้อมือผม…" มันทำหน้าเหยเกที่แสดงออกถึงความเจ็บปวดอย่างมาก พร้อมกับใช้มืออีกข้างหนึ่งประคองบริเวณข้อมือที่มันพูดถึง ในขณะที่บริเวณหางคิ้วเลือดสดๆก็ยิ่งไหลออกมาไม่หยุด ภาพตรงหน้าทำให้ผมรู้สึกผิดขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก แต่ก็ต้องระวังตัวเองเพราะคนแบบมันไว้ใจไม่ได้ ผมจึงรีบลุกขึ้นจากโซฟาเดินไปกดสัญญาณฉุกเฉินเพื่อเรียกพยาบาลให้เข้ามาช่วยเหลือ
"ขอโทษด้วยนะ!" ประโยคสั้นๆแต่มันกลับทำให้คนตรงหน้ายิ่งน้ำตาไหลไม่หยุด ก่อนที่มันจะค่อยๆเผยรอยยิ้มคล้า
