ตกค่ำหลังจากที่เดินทางกลับมาถึงบ้าน ทองกวาวก็เอาของที่ตัวเองซื้อมานั้นออกมาดู ทั้งเสื้อผ้า ข้าวของเครื่องใช้ น้ำอบน้ำปรุง แต่สิ่งที่เธอชอบมากที่สุดเลยก็คือปิ่นปักผมหลายอันและหลากสีที่พ่อหมอสมิงนั้นซื้อมาให้
“ทำไมพี่ซื้อเยอะจัง?” ทองกวาวถาม ก่อนหน้านี้ก็ไม่รู้หรอกว่ามีเยอะ เพราะพ่อหมอสมิงนั้นเก็บเอาไว้ในย่ามสะพายของตัวเอง จนกระทั่งกลับมาถึงบ้านถึงได้เอาให้ทั้งหมด
“ทำไม?”
“ก็ฉันมีหัวเดียวนี่ แต่พี่เล่นซื้อมาเป็นกอบเป็นกำ”
“กูเลือกไม่เป็น ก็เลยเอามาหมด”
“แต่สวยนะ ฉันชอบมากเลย”
“อือ...”
“พี่หมิงคิดยังไงถึงซื้อให้ฉัน”
“ถามมากถามมายจริงวุ้ย กูไปนอนดีกว่า”
“ไม่เอาๆ อยู่คุยกับฉันก่อนนะพี่หมิง” ทองกวาวรีบดึงแขนพ่อหมอสมิงเอาไว้ รายนั้นก็เหมือนต้องมนต์สะกด แค่เสียงหวานพยายามออดอ้อนก็ยอมทำตามแล้ว
“ผ้าของพี่ เดี๋ยวฉันเอาไปซักน้ำให้ก่อน ใส่เลยเดี๋ยวมันจะคัน”
“อือ”
“น้ำอบที่ฉัน
