ตอนที่ 22
อยู่ใกล้แค่นี้แต่ก็คิดถึง
เมื่อเขากลับไปรอที่ห้องรับแขกแล้ว ปณาลีก็ลงมือทำราดหน้าทะเล ไม่นานนักทุกอย่างก็เรียบร้อย
“เสร็จแล้วค่ะอาศิลา” หญิงสาวตะโกนเรียก
ศิลารีบเดินเข้ามานั่งที่ประจำของตัวเองอย่างรวดเร็ว เขาคิดถึงบรรยากาศแบบนี้มาหลายวันแล้ว
“น่ากินมากเลย” เขาเอ่ยชมพลางสูดกลิ่นหอมกรุ่นของราดหน้าจานโต
“ปรุงก่อนนะ ยี่หวาทำจืดๆ ไว้ ไม่รู้ว่าอาศิลาชอบกินแบบไหน” เธอส่งเครื่องปรุงให้เขาหลังจากตัวเองปรุงเสร็จแล้ว
ชายหนุ่มหยิบเครื่องปรุงตรงหน้ามาใส่อย่างละเล็กน้อย จากนั้นนั่งทานอย่างรวดเร็วโดยไม่พูดอะไร ใบหน้าของเขาดูมีความสุขอย่างเห็นได้ชัด
ปณาลีมองแล้วอดขำไม่ได้เพราะดูเหมือนว่าวันนี้ชายหนุ่มจะหิวมากจริงๆ
“ไปหิวมาจากไหนคะอาศิลา” เธออดแซวไม่ได้
“งานยุ่งครับ กินกาแฟกับแซนด์วิชตั้งแต่เช้า จากนั้นตอนบ่ายก็ไม่ได้กินอะไรอีกเลย” เขาใช้เวลาทานไม่นาน ราดหน้าเกลี้ยงจาน
“เอาอีกไหมคะ ยี่
