พีรวัสก้าวยาวๆ ตรงไปยังบันไดก่อนจะไปหยุดอยู่หน้าห้องนอนของศวิตา ซึ่งถัดไปนั้นก็เป็นห้องนอนของเขาเอง ชายหนุ่มไม่พูดพร่ำลงมือไขกุญแจที่ล็อกจากด้านนอก ทว่าเมื่อหมุนลูกบิดประตูกลับพบว่ามันถูกล็อกจากกลอนอีกชั้นด้านใน ส่งผลให้คนที่อุตส่าห์มาตามหญิงสาวไปทานมื้อเย็นต้องเม้มริมฝีปากแน่นอย่างหงุดหงิด แล้วจึงยกมือขึ้นเคาะประตู
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
แต่ยืนเคาะอยู่ร่วมนาที คนข้างในก็ไม่มีทีท่าว่าจะมาเปิดให้สักนิดเดียว ชายหนุ่มจึงเปลี่ยนไปร้องเรียกเธอแทนด้วยน้ำเสียงที่ส่อเค้าหงุดหงิด
“ศวิตา...”
ทว่าคนข้างในก็ยังคงเงียบกริบเหมือนเดิม คราวนี้พีรวัสจงใจทุบประตูอยู่สองสามครั้ง พลางสั่งหญิงสาวด้วยน้ำเสียงกราดเกรี้ยว
“เปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้ศวิตา!”
ดูเหมือนว่าพอเขาเริ่มโมโห คนข้างในก็ร้องตอบโต้ขึ้นมาทันที เป็นการยั่วโทสะเขาเพิ่มมากขึ้น
“อะไรอีกล่ะ นายขังฉันเองไม่ใช่เหรอ จะให้ฉันเปิดประตูได้ยังไง” เจ้าหล่อนแ
