ช่วงพลบค่ำที่ธีร์ทัพนั่งเฝ้าแพรวาปิดร้าน ชนิดที่ไม่ให้คลาดสายตาแม้แต่วินาทีเดียว
เขาลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ก่อนจะเดินตรงไปหาแพรวา หากทว่ากลับมีสายเรียกเข้าที่ฉุดดึงความสนใจของเขาเอาไว้เสียก่อน
แพรวาที่เห็นธีร์ทัพคุยโทรศัพท์อยู่ก็รีบเดินตรงเข้าไปหาเขา เธอจับใจความของประโยคไม่ได้ หากแต่มีประโยคทิ้งท้ายที่เธอได้ยินชัดเจน
“พรุ่งนี้ประชุมเช้า ฉันจะรีบเข้าไป”
สิ้นประโยคนั้นธีร์ทัพก็กดวางสาย ก่อนจะหันมาแล้วปะทะสายตาเข้ากับแพรวาพอดี
“ร้านปิดแล้วค่ะ เชิญคุณกลับไปได้แล้ว” เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงราบเรียบ ในแววตาช่างดูเย็นชาเสียเหลือเกิน
“แต่ฉันลืมกระเป๋าไว้ที่บ้านเธอ ขอกลับไปเอาได้มั้ย” เขาพูดขึ้นแล้วยิ้มแห้ง
“คุณมีแผนอะไรกันแน่” ใบหน้าสวยหรี่ตาอย่างจับผิด
“ฉันจะมีแผนกับเธอได้ยังไง” ดวงตาคู่คมกรอกไปมาเพื่อกลบเกลื่อนพิรุธในแววตา
“ฉันได้ยินว่าคุณมีประชุมเช้า ตอนนี้คุณควรกลับไปได้แล้ว”
“เรื่องประช
