“จะไปไหน ฉันยังไม่ได้สั่งให้เธอไป” ชายหนุ่มพูดเสียงดุดัน ใจจริงก็อยากจะใจดีกับเธอ แต่หญิงสาวกลับพยศเสียจนบางทีเขาเองก็อดโมโหไม่ได้เช่นกัน
“ฉันจะไปนั่งทางด้านโน้น ทำไมคะ ฉันขายตัวให้คุณ แต่ไม่ได้ขายชีวิตให้คุณสักหน่อย จะทำอะไรต้องขอคุณด้วยหรือไง” พลอยระวีพูดออกไปอย่างที่ใจคิด ความเสียใจปนน้อยเนื้อต่ำใจทำให้เธอพูดจาแบบนั้นใส่เขา
“ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น แต่ผมอยากจะย้ำเตือนให้คุณรู้ว่า ตราบใดที่ยังอยู่ในระยะเวลาหนึ่งเดือน คุณต้องทำตามที่ผมบอก ไม่ใช่มาสะบัดตูด เดินหนีผมแบบนี้” เขาย้ำเสียงดังฟังชัด เพื่อบอกให้รู้ว่า ตอนนี้ เธออยู่ในสถานะอะไร
“ไม่ต้องห่วงค่ะ ฉันรู้ตัว ปล่อยฉันได้แล้ว” พลอยระวีสะบัดแขนออกจากการเกาะกุม พร้อมกับมองหน้าเขาอย่างท้าทาย
“เฮ้อ…เลิกดื้อได้ไหมพลอยระวี” เฮฟเว่นมองหญิงสาวตรงหน้าด้วยความเหนื่อยใจ
“คุณไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ยังไงคุณก็ได้ในสิ่งที่คุณต้องการแน่นอน” หญิงสา
