When I reached the gate, I was surprised to see Alice standing there with her one eyebrow raising. Nakahalukipkip pa sya na parang kanina pa iritang-irita.
"Oh bhez, bat nandito ka? Diba may klase ka pa?" nakangiti kong sabi.
"Eh bat kasi di mo sinasagot texts ko ha?! Kung hindi pa sinabi ni Nathan na nakita ka nyang sumakay ng jeep pagawi dito sa inyo edi hindi ko pa malalamang umuwi ka na pala" pagalit na sagot nya.
"Sorry naman bhez. Uhm -- a-ano kasi, s-sumama kasi yung pakiramdam ko" nakatungo kong sabi.
Bigla-bigla naman nyang sinasalat yung noo ko na medyo ikinaatras ko.
"Hindi ka naman mainit ah!" mataray nyang sabi pero alam ko worried na yan. Alam nya kasing hindi naman ako absinera. Umaabsent lang ako kapag mabigat yung dahilan. Pero mabigat naman yung dahilan ko ngayon diba? I'm sore kaya.
Humarap na lang ako kay bhez saka ko sya hinatak papasok sa loob pagkatapos kong isarado yung gate.
"Bhez naman, saka mo na ko pagalitan ok? Lalong sumasama pakiramdam ko oh?" sabi ko sa kanya habang nagarte-artehan. Nakasalat pa yung isang palad ko sa noo ko. Parang naniwala naman sya kaya napabuntong-hininga na lang saka nya inalis yung bag nya mula sa pagkakasabit sa balikat tapos sumalampak sa sofa.
"Kumain ka na ba?" tanong nya sakin "alam ko namang hindi pa. Di naman kita nakita sa canteen kanina."
Medyo umiling ako, "hindi pa nga..."
Napa-tsk si bhez saka tumayo ulit tapos tuloy-tuloy na lumakad papuntang kitchen.
"Pakisabi kay tita pinakelaman ko na yung kusina nyo ah!" sigaw ni bhez mula sa kusina. Medyo napatawa naman ako.
"Sige lang! Sanay na yon sayo. Sa kwarto lang ako ha?" sagot ko sa kanya saka pumanik na din sa kwarto ko.
"Ano ba yan bhez. Parang wala ka namang sakit!" sabi ni bhez nang lingunin nya ko.
"Bat na naman ba?" sagot ko sa kanya habang nguya pa rin ako ng nguya. Napataas yung kilay nya.
"Ang alam ko kasi sa may sakit, walang ganang kumain. E ikaw halimaw e. Ang takaw mo alam mo yon?"
Medyo natauhan naman ako saka ko binagalan yung pagnguya, nang matapos, uminom naman ng tubig.
"Wala naman talaga 'kong gana. Ang sarap lang kasi ng luto mo kaya magana akong kumain."
"Naku! Nambola ka pa!" irap ni bhez saka humarap ulit sa laptop ko na nasa study table. Nangiti na lang ako saka pinagpatuloy ang pagkain ng sopas.
Kinabukasan, maaga akong pumasok ng school. Gusto ko kasi syang makita. I wonder kung kumusta na ba kami after mangyari yung kahapon. Hindi naman kasi nawawala sakin yung hope na siguro naman ngayon, hindi nya na ako nakikita as an ordinary student na lang diba?
I mean, yesterday was just a pure bliss. And it ended so perfectly...
"Damn that was amazing" he said between pants.
"Yeah" I responded with a smile on my lips, then kissed him on his cheek.
He looked at me then smiled.
"What?" I said. He wasn't saying anything kasi, he was just smiling right there. Hmm, I wonder what was he thinking?
Then he moved his hand then caressed my cheek.
"Do you know how beautiful you are, Josette?" he asked. I immediately blushed on the statement so I nuzzled his neck just to cover my already tint red face. I was even smiling widely, I mean I can't help it. Gosh! Bakit sobra nya naman kasi akong pinapakilig?
I cleared my throat softly, "h-hindi naman ako maganda." sabi ko. Pa-humble lang ang peg! Haha, pero basta. Nakakahiya naman kasi pag ganito yung treatment nya sakin.
"Nah. You're beautiful Josette. So beautiful.." he whispered huskily then he held my chin so we were now facing each other then he kissed me for seconds. Our lips lingered before he broke the kiss.
He then stood up, to my disappointment of course. But I knew he had to stand up and put distance between us.
"Class is about to resume.." he reminded me.
Okay, so now that we're already awake from an hour full of you know. We have to move and put our clothes on, mahirap na nga naman baka may nagi-eavesdrop pa samin. I just nodded to him, stood up then fixed myself, tapos kinuha ko na rin yung bag ko at isinukbit yon sa balikat ko.
"Kailangan mo ng tulong?" tanong ko sa kanya. Isa-isa nya kasing pinupulot yung mga papel na nagkalat sa sahig. Pati yung iba pang gamit na hinawi nya kanina bago maganap lahat ng nangyari.
Tumingin naman sya sakin saka umiling.
"Nah, I can manage. Go ahead grab your snack, I'll be just right here." he said while smiling. I just nodded, but deep inside, nandun yung lungkot. Kasi pagkatapos maganap yung lahat ng nangyari kanina, ganito lang yung magiging ending pala namin. Pero kung sabagay, hindi naman ordinaryong bagay yung nangyari samin. I mean, kung yung mga ordinaryong couple nga, bawal nang mag-premarital s*x, e ano pa kaya itong samin diba? Saka nasa school premises kami so bawal talaga.
Estudyante ako. Teacher sya. Forbidden affair. That's what's happening between us. Pero wala e. Wala namang mababago. Saka isa pa, di naman nya ako pinilit ibigay sa kanya yung p********e ko, so might as well deal with the consequences na lang diba?
So yeah after contemplating, I headed towards the door. But before I went out, I looked at him...
"Sir?"
Nilingon nya ako. His eyes boring into mine. And before I even start getting fascinated by him, I hurriedly opened my mouth.
"Sir... t-thank you." I managed to say.
He smiled then nodded a little bit.
"It's okay."
Upon hearing that, I turned my back on him. I was just about to step outside when I heard him call for my name.
"And Josette?"
"Hmm?" I turned around.
"Please don't call me sir when we're just alone..." he said, staring right through my eyes. "Call me Dylan."
...to be continued