ฟาริดาที่กำลังยืนช่วยเพื่อนขายอาหารทะเลอยู่หน้าเจื่อนลงทันที เมื่อเห็นสายตาของวชิรวัฒน์ที่มองมาอย่างโกรธๆ
“กล้วย... เดี๋ยวฉันมานะ...”
เพื่อนของหล่อนหันไปเห็นวชิรวัฒน์เข้าก็เข้าใจทันที
“ตามสบาย ไม่ต้องรีบนะ ลูกค้าไม่ค่อยมีแล้ว”
ฟาริดาขอบคุณเพื่อน ก่อนจะเดินออกมาจากหน้าร้าน และตรงไปหาวชิรวัฒน์ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้
“ทำไมหน้างอล่ะคะพี่โรม”
เขาช้อนตามองคนที่ยืนตรงหน้า ก่อนจะพูดเสียงหงุดหงิด
“ทำไมวันนี้มีแต่ลูกค้าผู้ชายทั้งนั้นเลยล่ะครับ”
ฟาริดาอมยิ้ม ดวงตาเป็นประกาย รู้สึกดีใจไม่น้อยที่เห็นวชิรวัฒน์หึงหวงแบบนี้
“ฟางก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ”
“แล้วทำไมเมื่อกี้นี้ฟางคุยกับลูกค้าคนนั้นนานนักล่ะ คุยไปยิ้มไปด้วย พี่เห็นนะ”
“คนเสื้อลายๆ เหรอคะ”
“ก็ไอ้คนนั้นแหละ”
“เขาถามว่าฟางโสดหรือเปล่าน่ะค่ะ”
“แล้วฟางตอบว่ายังไงครับ” วชิรวัฒน์ถามกลับทันควัน
หญิงสาวอมยิ้ม ก่อนจะแกล้งพูด
“ฟางบอกว่ายังโสดค่ะ
