ภายในห้องสวีตห้องเดิม แต่สถานการณ์มันไม่เหมือนเมื่อคืนนั้นอีกต่อไปแล้ว เพราะการเผชิญหน้ากับวชิรวัฒน์ในครั้งนี้ ความประหม่าและความเขินอายมันลดน้อยลงไปมาก คงเพราะมันถูกแทนที่ด้วยความรู้สึกอื่น...
ความรู้สึกโหยหา...
หิวกระหายทางเพศ...
ร่างกายของหล่อนตื่นตัวตั้งแต่ได้รับข้อความเชิญชวนจากวชิรวัฒน์ ที่เป้ากางเกงของหล่อนเปียกแฉะเพียงแค่คิดว่าจะถูกลิ้นช่ำชองตวัดเลียไล้
มันน่าอับอายที่ในสมองไร้เดียงสาของหล่อนตอนนี้มีแต่ภาพเร่าร้อนพวกนั้นเต็มไปหมด
“มาแล้วเหรอครับ”
เสียงนุ่มทุ้มและแหบพร่าเล็กๆ ของวชิรวัฒน์ดังขึ้น ซึ่งเสียงนี้ก็ช่วยกระชากหล่อนให้หลุดจากภวังค์ร้อนได้สำเร็จ
หล่อนค่อยๆ หมุนตัวกลับไปมองยังต้นเสียง ก็พบว่าชายหนุ่มเพิ่งเดินออกมาจากห้องน้ำ และตอนนนี้สวมใส่เพียงแค่เสื้อคลุมสีขาวที่มีเชือกผูกเอวเอาไว้หลวมๆ เท่านั้น
สองแก้มของหล่อนแดงระเรื่อ ความร้อนฉ่ากำลังจู่โจมอุ้งเชิงกรานอย่างอำมหิ
